تحليل و بررسي اثر رهبري زهرآگين بر خروج از خدمت منابع انساني با ميانجيگري انسداد سازماني

در اين پژوهش اثر رهبري زهرآگين بر خروج از خدمت منابع انساني با ميانجيگري انسداد سازماني تحليل و بررسي مي‏شود. پژوهش حاضر از نظر هدف كاربردي و از لحاظ روش و ماهيت جزء تحقيقات توصيفي‌ـ پيمايشي است. براي سنجش متغير رهبري زهرآگين از پرسشنامه اشميت (2008) و براي سنجش متغير خروج از خدمت منابع انساني از پرسشنامه ودادي و همكارانش (1392) و همچنين از پرسشنامه گيبني و همكارانش (2009) براي سنجش انسداد سازماني استفاده شد. روايي و پايايي پرسشنامه‌ها با استفاده از روش روايي صوري و آلفاي كرونباخ (74/.) تأييد شد. جامعه آماري شامل سازمان‏هاي دولتي شهرستان خرم‏آباد بودند كه به روش نمونه‏گيري در دسترس و با كمك فرمول كوكران 214 نفر از كاركنان آن‌ها به عنوان نمونه انتخاب شدند. داده‏ها به روش مدل‌سازي معادلات ساختاري با نرم‏افزارهايAmos  و SPSS تحليل شد. تحليل نتايج نشان داد در سطح اطمينان 95 درصد رهبري زهرآگين تأثير مثبت و معنادار بر خروج از خدمت منابع انساني مي‌گذارد. به علاوه، تحليل مسير غير ‏مستقيم گوياي نقش ميانجي انسداد سازماني در تأثير رهبري زهرآگين بر خروج از خدمت منابع انساني است. همچنين با توجه به خروجي نرم‏افزار Amos براي رهبري زهراگين در سازمان‏هاي دولتي ويژگي‏هاي شخصيتي از بالاترين اهميت برخوردار است و در سازمان‏هاي دولتي براي خروج از خدمت منابع انساني و انسداد سازماني به ترتيب ابعاد عوامل شخصي و سوء‌رفتار بالاترين اهميت را دارند.