بررسي و شناسايي چالش هاي ارتباط بين صنعت و دانشگاه

هر جامعه اي براي نيل به اهداف توسعه حقيقي و پايدار نيازمند تعامل و كنش مداوم دو نهاد علمي و فني است كه در قالب دانشگاه و صنعت شكل مي گيرد. با توجه به روابط ارگانيك اين دو نهاد كه يك سيستم واحد را تشكيل مي دهند نقض در هركدام، باعث نقض در كل سيستم مي شود. پژوهش حاضر سعي دارد تا با رويكردي تفسير گرايانه چالش ها و موانع ارتباط بين صنعت و دانشگاه را از نگاه مديران صنايع و اساتيد دانشگاه شناسايي كند. رويكرد پژوهشي به كاربرد شده از نوع روش شناسي كيفي مي باشد و از روش مردم نگاري براي انجام عمليات تحقيق استفاده شده است. داده هاي اين پژوهش با استفاده از روش مشاهده مشاركتي، تكنيك مصاحبه نيمه ساختار و تحليل اسناد جمع آوري شده و سپس با استفاده از تكنيك مثلثسازي تركيب شده اند. روش نمونه گيري مورد استفاده در اين پژوهش از نوع نمونه گيري كيفي هدفمند است و با استفاده از شاخص اشباع نظري تعداد 15 نفر از اساتيد دانشگاه و 10 نفر از مديران صنايع به عنوان نمونه پژوهش مورد مصاحبه قرار گرفتند. نگرش و ديدگاه آنها نسبت به چالش ها و موانع برقراري ارتباط بين صنعت و دانشگاه مورد بررسي قرار گرفت. يافتههاي اصلي اين پژوهش با استفاده از نظريه زمينه اي شامل مقولاتي همچون ضعف در بستر سازي و حمايت، ضعف دانشي و مهارتي، فقدان سيستم مديريتي كارآمد، بي ميلي در برقراري ارتباط، فقدان فرهنگ و باور مناسب، انعطاف ناپذيري ساختار ها و فرايند ها، ناتواني در شبكه سازي مي باشند. طبق نتيجه تحقيق مي توان تمامي اين مقولات را زير مقوله چالش ارتباط صنعت و دانشگاه قرار داد.