مديريت سكونتگاههاي غيررسمي شهري با مشاركت عمومي

اسكان غيررسمي در اغلب كشورها، بعنوان يك مشكل و پديده غيرقابل پذيرشي تلقي شده و مديران شهري تعامل مطلوب و سازنده اي با ساكنان آن ندارند. در اين مقاله، بر تغيير نگرش و رفتار مديرت شهري نسبت به سكونتگاه‌هاي غيررسمي تاكيد شده است. با اين هدف كه شيوه هاي برقراري روابط بين مردم و مديريت را بررسي و امكان ساماندهي سكونتگاه‌هاي غيررسمي در پرتو مشاركت مردمي را مطالعه كند. پرسش اين است كه نوع مداخله و نحوه عملكرد مديران شهري، چه تاثيري بر ميزان اعتماد و مشاركت مردم در بهبود آثار اين پديده خواهد داشت؟ جامعه آماري شامل مردم ساكن در منطقه ميان آباد اسلامشهر در حوزه كلانشهري تهران- بعنوان مهم ترين محله داراي اسكان غيررسمي در اين شهر- بوده است. تعداد 400 نمونه آماري از اين ميان انتخاب و بررسي برروي آن در دو دوره زماني متفاوت (1386 و 1388)، انجام شد و سپس با نرم افزارهاي spss و excel تحليل صورت گرفت. نتايج تحقيق بيان كننده بروز تغييرات مثبتي در دو دوره زماني است. بدين صورت كه ارزيابي مثبت مردم از كيفيت خدمات ارائه شده از سوي مديريت شهري، از 7 به 20 درصد افزايش يافته، رضايتمندي مردم از 18 درصد، به 38 درصد، تغيير يافته است، ميزان اعتماد و باور مردم نسبت به مديريت شهري از 16 به 27 درصد رسيده و ميزان تمايل افراد به مشاركت هاي گوناگون در ساماندهي محله، از 15 به 33 درصد افزايش نشان مي دهد. كليدواژه‌ها