استفاده از مدل سري زماني ARIMA براي پيش‌بيني پارامترهاي كيفي آب زيرزميني جهت استفاده در كشاورزي (مطالعه موردي: دشت چهارمحال و بختياري)

آب‌هاي زيرزميني يك منبع با اهميت به خصوص در مناطق خشك و نيمه‌خشك به شمار مي‌آيد. بنابراين، مطالعه و پيش‌بيني تغييرات كيفي آب جهت جلوگيري از كاهش كيفيت آن در آينده ضروري مي‌باشد. در اين مطالعه از دو پارامتر كيفي هدايت الكتريكي(EC) و نسبت جذب سديم (SAR) برداشت شده از 18 چاه آب زيرزميني در استان چهارمحال و بختياري در طي سال‌هاي 1370 تا 1395 استفاده شده است. ابتدا نقشه پهنه‌بندي اوليه از پارامترهاي مد نظر در ابتدا و انتهاي بازه زماني داده‌ها ترسيم و پس از انتخاب مدل مناسب براي هر پارامتر در هر چاه، مدل‌سازي انجام و نقشه كيفيت آب زيرزميني در سال 1400 ايجاد شد تا تغييرات صورت گرفته شده بين اين سال‌ها مورد مطالعه قرار گيرد. در نهايت، ميزان كيفيت آب زيرزميني براساس دسته بندي ويلكاكس تعيين گرديد. بر اساس نتايج، مدل‌هاي ARIMA انتخاب شده داراي عملكرد مناسب و قابل قبولي مي‌باشند. همچنين طبق نتايج، ميانگين ميزان پيش‌بيني شده SAR در تمامي چاه‌ها در سال 1400 نسبت به سال 1395 كاهش خواهد يافت، در حالي كه ميانگين EC در تمامي چاه‌ها رو به افزايش است. بنابراين با توجه به اين پارامترهاي كيفي، اكثريت منطقه در كلاس C2S1 و C3S1 قرار خواهند گرفت كه آبي شور و مضر براي كشاورزي خواهد بود.