ارزيابي و تحليل نقش كنشگران مديريت شهري در مديريت يكپارچه بافت تاريخي كلان‌شهر شيراز با استفاده از مدل ANP

امروزه مديريت و حفاظت از بافت هاي تاريخي به يك موضوع فوري و چالش برانگيز تبديل ‌شده است. زيرا كنشگران متعددي در مديريت بافت تاريخي كلان شهرها به ايفاي نقش مي پردازند. لذا هماهنگي اين كنشگران و مديريت منسجم بافت تاريخي از درجه اهميت ويژه اي برخوردار است. بر اين اساس پژوهش حاضر به دنبال شناسايي كنشگران و رتبه بندي آن‌ها در نظام مديريت بافت تاريخي كلان شهر شيراز مي باشد تا بتواند با شناخت چالش هاي موجود؛ زمينه تحقق مديريت يكپارچه در بافت تاريخي را ارزيابي و تحليل نمايد. روش تحقيق اين پژوهش توصيفي-تحليلي است. در اين پژوهش براساس مباني نظري؛ شاخص هاي مختلف مديريت شهري در زمينه هاي برنامه ريزي، سياست‌گذاري، قانون‌گذاري و غيره شناسايي و در قالب پرسش نامه خبرگان (20 نمونه) به رتبه بندي كنشگران مختلف مديريت شهري با استفاده از مدل دلفي و وزن دهي در نرم‌افزار Super Decision و با استفاده از مدل ANP پرداخته ‌شده است. نتايج اين پژوهش نشان مي دهد كه به دليل مديريت متمركز حاكم بر بافت تاريخي، نهادهاي ملي و حكومتي بيشترين نقش را در سياست‌گذاري و برنامه ريزي بافت تاريخي ايفا مي نمايند. همچنين سازمان هاي مديريت محلي مانند شهرداري و شوراي شهر بيشتر از آنكه نقش مديريتي ايفا نمايند تنها به ‌عنوان نهادهاي ناظر، خدماتي و عمراني به فعاليت مي پردازند. شكاف مديريتي فوق باعث اتلاف سرمايه‌هاي محلي و عدم تمايل بخش خصوصي و شهروندان به مشاركت گرديده است. لذا به سياست‌گذاران و برنامه ريزان پيشنهاد مي شود با به كارگيري رويكرد مديريت يكپارچه  شهري و تقويت نقش نهادهاي محلي و غيره در بافت تاريخي، از تفرق عملكردي حاكم بر نظام مديريتي بكاهند و عملكرد آن را بهبود بخشند.