موقعيت و اعتبار شمّ قضايي در تصميم‌گيري‌هاي قضات

سبك‌هاي تصميم‌گيري در ميان قضات متنوع مي‌باشد. هر قاضي براي رسيدن به يك تصميم، از ساختار و الگوي ذهني منحصر به‌فردي پيروي مي‌كند كه اين الگو در پيوند با عوامل متعدد ديگر در گرفتن تصميم نمود مي‌يابد. ريشه اين تفاوت به اين دليل است كه قضات در تصميم‌گيري‌هايشان بر مبناي ويژگي‌هاي هوش هيجاني، شخصيتيرواني، دانش ضمني، ادارك از پديده‌هاي گوناگون، نگرش‌ها و يا تجربيات و استراتژي‌هاي ويژه‌اي كه در دوران كار قضايي به‌دست آورده‌اند، عمل ميكنند. آنچه كه در اصطلاح از آن با عنوان شمّ قضايي ياد مي‌شود در حيطه سبك تصميم‌گيري شهودي جاي دارد و با درگير شدن تمامي عوامل ياد شده برتري يك قاضي نسبت به قاضي ديگر را در كيفيت شمّ قضايي مشخص مي‌سازد. در خصوص اعتبار تصميم گيري بر مبناي شم قضايي اختلاف ديدگاه وجود دارد در اين مقاله تلاش مي‌‌شود مفهوم شمّ قضايي در بستر سبك تصميم‌گيري شهودي و مفاهيم مرتبط با آن و همچنين عواملي كه باعث بروز تفاوت در اين مقوله مي‌شوند و نيز اعتبار تصميم گيري بر پايه شم قضايي با لحاظ رويكردهاي نظري مورد بررسي قرار گيرد.