اوصاف قرارداد با داور

استقرار التزام به حل اختلاف از طريق داوري بر عهده ي داور نيازمند اعلام اراده و قبول اوست. پذيرش اين تعهد از جانب داور موجب شكل گيري يك رابطه حقوقي قراردادي ميان داور و طرفين اختلاف است. اين رابطه حقوقي كه اغلب با عنوان « قرارداد داور» شناخته مي شود از نگاه حقوق تعهدات واجد اوصافي است كه حداقل در حقوق ايران به جهت ابهامات قانوني، كمتر مورد توجه قرار گرفته است. بي اعتنايي مقنن به اين رابطه ي قراردادي مهم، ابهاماتي را در خصوص برخي اوصاف اين قرارداد و تطابق يا عدم تطابق آنها با قواعد عمومي قراردادها در پي داشته است. پژوهش حاضر با پاسخ به اين پرسشها كه آيا اين قرارداد در زمره ي قراردادهاي معوض قرار گرفته يا آنكه يك عقد غير معوض است، آيا يك عقد لازم است يا آنكه طرفين هر وقت بخواهند مي توانند آنرا فسخ نمايند، آيا قرارداد با داور يك پيمان قايم به شخص است يا آنكه بستگي اي به طرفين خود نداشته و نهايتا اينكه آيا اين رابطه ي قراردادي در زمره ي عقود معلق است يا آنكه قراردادي احتمالي است در پي تحليل برخي اوصاف قرارداد با داور است.