تدوين مدل پيش بيني گرايش به تقلب در دانشجويان بر اساس متغيرهاي تحصيلي

هدف اين پژوهش تبيين و پيش بيني تقلب تحصيلي در دانشجويان بر اساس متغير هاي تحصيلي شامل رضايت از تحصيل، انگيزش تحصيلي و خودناتوان سازي تحصيلي است. پژوهش با روش توصيفي همبستگي انجام شد و جامعه آماري آن كليه دانشجويان دانشگاه بوعلي سيناي همدان به تعداد 12215 نفر بودند. نمونه آماري به حجم 300 نفر انتخاب شد كه با استفاده از روش نمونه گيري طبقه اي خوشه اي، با خوشه بندي جامعه بر اساس دانشكده و سپس طبقه بندي آن بر اساس جنسيت و انتخاب نمونه به نسبت جنسيت انجام گرديد. داده هاي مورد نياز با استفاده از پرسش نامه هاي انگيزش تحصيلي هارتر (1981)، خودناتوان سازي جونز و رودولت (1982)، رضايت از تحصيل محسني (1389) و نگرش به تقلب تحصيلي فراست (1392) گردآوري و با استفاده از آزمون رگرسيون چندگانه خطي هم زمان تحليل شد. نتايج تحليل ها نشان داد كه متغيرهاي تحصيلي در نظر گرفته شده، به طور مجموع به ميزان 15 درصد گرايش دانشجويان به تقلب تحصيلي را تبيين مي نمايند، علاوه بر اين خودناتوان سازي تحصيلي به تنهايي مي تواند به ميزان 39 درصد و انگيزش تحصيلي به ميزان 17 درصد گرايش دانشجويان را به تقلب تحصيلي پيش بيني كند. بر اساس اين يافته ها مي توان گفت كه، افزايش انگيزه تحصيل ميزان گرايش به تقلب در دانشجويان را كاهش مي دهد ، نيز هر چه خودناتوان سازي دانشجويان كاهش يابد، احتمال ،گرايش آنان به تقلب تحصيلي نيز كاهش خواهد يافت.