چكيده فارسي :
هدف پژوهش حاضر، بررسي نقش واسطه‌اي كنجكاوي معرفتشناختي در ارتباط بين باورهاي معرفتشناختي و درگيري عاملي دانشجويان بود. جامعۀ آماري پژوهش حاضر را كليۀ دانشجويان دورۀ كارشناسي دانشگاه فردوسي مشهد در نيمسال اول سال تحصيلي 99-1398 تشكيل دادند. بدين منظور از ميان آن‌ها 231 نفر، با استفاده از روش نمونهگيري تصادفي خوشه‌اي، به عنوان گروه نمونه انتخاب شدند و به پرسش‌نامه‌هاي باورهاي معرفتشناختي اولدنبرگ، درگيري عاملي ريو، و مقياس كنجكاوي ليتمن و اسپيلبرگر پاسخ دادند. براي تحليل داده‌ها از مدل‌يابي معادلات ساختاري با استفاده از نرم‌افزار ايموس استفاده شد. يافته‌هاي مدل اندازه‌گيري حاكي از معرف بودن همۀ شاخص‌ها براي متغيرهاي مكنون مربوطه بود. نتايج مدل ساختاري نيز نشان داد كه باورهاي معرفتشناختي به‌طور غيرمستقيم، و به واسطۀ كنجكاوي معرفتشناختي، بر درگيري عاملي اثر مثبت معني‌دار دارند. شاخص‌هاي برازش كلي مدل نيز نشانگر اين بود كه مدل مذكور برازش مناسبي دارد. به‌طور كلي يافته‌هاي پژوهش حاكي از اين بود كه كنجكاوي معرفتشناختي ارتباط بين باورهاي معرفتشناختي با درگيري عاملي را واسطهگري ميكند. بر اساس يافته‌هاي پژوهش مي‌توان نتيجه گرفت كه ارتقاي مشاركت سازنده و درگيري عاملي دانشجويان درمحيط‌هاي آموزشي، نيازمند توجه به باورهاي معرفتشناختي و تجربه هيجان‌هاي معرفتشناختي آن‌ها مانند كنجكاوي است.
كليدواژه‌ها
چكيده لاتين :
The aim of the current study was to investigate the mediating role of epistemic
curiosity in the relationship between university students’ epistemic beliefs and
agentic engagement. The research population included all undergraduate students
of Ferdowsi University of Mashhad in the first semester of 2019-2020. For this
purpose, 231 participants, selected through random cluster sampling method,
completed Oldenburg epistemic beliefs questionnaire, agentic engagement
questionnaire, and epistemic curiosity scale. Structural equation modeling, using
AMOS, was performed to analyze the data. The results of the model showed that
all indices represented their respective latent variables. The structural model, on
the other hand, suggested that epistemic beliefs, indirectly and through epistemic
curiosity, affect agentic engagement positively and significantly. The fit indices
confirmed the goodness of fit of the stated model. Overall, the results indicated
that epistemic curiosity mediated the relationship between epistemic beliefs and
agentic engagement. Therefore, based on the findings, it can be concluded that to
promote the students' constructive participation and agentic engagement in
academic environments, we need to consider both their epistemic beliefs and
experience of epistemic emotions
