ارزيابي سطح استرس شغلي فراگيران باليني دندانپزشكي

مقدمه: امروزه استرس شغلي بزرگترين چالش سياستگذاران آموزش عالي است. دانشجوياني كه سطح بالايي از استرس دارند، خود را فاقد اعتماد به نفس، ضعيف در كنترل فرآيند هاي تحصيلي و ناتوان در جبران ضعف هاي باليني مي يابند. دندانپزشكي از جمله پر استرس ترين حرفه ها است. هدف از اين پژوهش، ارزيابي سطح استرس شغلي فراگيران دندانپزشكي دانشگاه علوم پزشكي البرز بود. روش كار: اين مطالعه از نوع توصيفي - تحليلي(crosssectional) بود. جامعه آماري پژوهش، كليه فراگيران باليني دندانپزشكي در حال تحصيل ترم هاي 7،9و11در سال 1397 بود(84= N). طبق جدول مورگان تعداد حجم نمونه 70 نفر بود. داده ها با استفاده از پرسشنامه استرس شغلي Osipow جمع آوري شد و توسط نرم افزار SPSS22تحليل شد. براي بررسي ارتباط متغيرها با ميزان تنش از آزمون t-test استفاده شد. يافته ها: ميانگين نمره كلي دانشجويان مورد مطالعه 150.8 بود. ميانگين تنش كل در گروه سني بالاي 26 سال برابر 158 و زير 26 سال برابر 147 بود (0.027= Pvalue). ميانگين نمره تنش شغلي كلي در زنان و مردان يكسان بود0 مقايسه نشان داد دانشجويان ترم هاي 9و 11 (ميانگين=161) از تنش بيشتري نسبت به دانشجويان ترم 7 (ميانگين =147)برخوردار بودند (0.014= Pvalue)0. نتيجه گيري: فراگيران باليني دندانپزشكي در اين دانشگاه از استرس شغلي متوسط تا شديدي رنج مي بردند. فراگيران مسن تر استرس بيشتري نسبت به فراگيران جوان تر داشتند. استرس فراگيران زن و مرد يكسان بود. حل اين مساله نيازمند توجه ويژه سياستگذاران آموزشي دانشگاه در زمينه حمايت و مشاوره دانشجويي است.