پيش‌بيني خودناتوان‌سازي تحصيلي براساس تاب‌آوري و سبك هاي هويتي

پژوهش حاضر با هدف پيش بيني خودناتوان سازي تحصيلي براساس تاب آوري و سبك هاي هويتي انجام شد. پژوهش از نوع توصيفي همبستگي بود. به منظور دستيابي به اين هدف، از بين تمامي دانش آموزان دختر مدارس متوسطه دوره اول شهر تهران كه در سال تحصيلي 95-94 مشغول به تحصيل بودند؛ 200دانش آموز با استفاده از روش نمونه گيري خوشه اي بعنوان نمونه انتخاب شدند. پرسشنامه هاي خودناتوان سازي تحصيلي، سبك هويت و مقياس تاب آوري در مورد هر يك از دانش آموزان گروه نمونه اجرا شد. در پايان داده هاي جمع آوري شده با استفاده از آزمون همبستگي پيرسون و رگرسيون گام به گام بوسيله نرم افزار SPSS مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. نتايج نشان داد كه بين سبك هويت اطلاعاتي، سردرگم با خودناتوان سازي تحصيلي رابطه معناداري وجود دارد. همچنين بين تعهد هويتي با خودناتوان سازي تحصيلي رابطه معكوس وجود داد (P 0/05). اما بين سبك هويت هنجاري با خودناتوان سازي رابطه معناداري وجود ندارد. يافته ديگر پژوهش نشان داد بين تاب آوري با خودناتوان سازي تحصيلي رابطه معناداري وجود دارد. متغير تاب آوري و سبك هاي هويت مي توانند 0.195 ازخودناتوان سازي نوجوانان دختر را تبيين و پيش بيني كنند (P 0.001). بنابراين، توجه به تاب آوري و سبك هاي هويت در كاهش خودناتوان سازي دانش آموزان حائز اهميت مي باشد.