مقايسه اثربخشي زوج درماني گاتمن و زوج درماني هيجان محور بر تنظيم هيجان در زوجين

هدف: تنظيم هيجان براي داشتن ارتباطات زناشويي و خانوادگي موثر ضروري است. اين پژوهش به هدف بررسي اثربخشي زوج درماني گاتمن  (GCT) وزوج درماني هيجان محور (EFCT) بر تنظيم هيجان زوجين انجام شد. روش: روش پژوهش شبه آزمايشي  واز نوع پيش آزمونپس آزمون با گروه كنترل بود. نمونه شامل 36 زوج  بود كه از بين زوجين مراجعه كننده به مراكز مشاوره شهر شاهرود انتخاب شدند. نمونه بر اساس نمره پايين‌تر از ميانگين در مقياس سازگاري زناشويي اسپانير (1976) همتا شدند و در دو گروه آزمايشي و يك گروه كنترل  هركدام 12 زوج گمارده شدند. يك گروه آزمايش 10 هفته زوج درماني گاتمن  و گروه آزمايشي ديگر 9 هفته زوج درماني هيجان محور را دريافت كردند. براي گروه كنترل هيچ مداخله اي ارائه نشد. شركت كنندگان قبل و بعد از اجراي مداخله، پرسشنامه دشواري تنظيم هيجان گرتز و رومر (2004) را تكميل كردند. يافته‌ها: نتايج اين پژوهش نشان داد كه تغييرات در همه مولفه هاي مقياس دشواري تنظيم هيجان در هر دو گروه آزمايش نسبت به گروه كنترل معنادار بوده اند و هر دو روش درماني  موجب تنظيم هيجان موثرتر در زوجين شده اند. همچنين مقايسه دو روش درماني با هم نشان داد كه روش  زوج درماني هيجان محور در مقايسه با روش گاتمن، كارآمدي  بيشتري در زمينه چهار مؤلفه دشواري تنظيم هيجاني شامل عدم پذيرش هيجان هاي منفي، دشواري در انجام رفتارهدفمند، دشواري در كنترل رفتارهاي تكانشي و فقدان آگاهي هيجاني داشته است.