عنوان مقاله :
مقايسهي اثرات قرص هاي دزوسپتيو و اتيسترون بر يافته هاي باليني، هورموني و متابوليك بيماران مبتلا به سندرم تخمدان پلي كيستيك: يك كارآزمايي باليني تصادفي
عنوان به زبان ديگر :
Comparison of the Effects of Desoceptive and Etisterone Pills on the Clinical, Hormonal, and Metabolic Findings of Patients with Polycystic Ovary Syndrome: A Randomized Clinical Trial
پديد آورندگان :
اميري، مينا دانشگاه علوم پزشكي شهيد بهشتي - پژوهشكده علوم غدد درون ريز و متابوليسم - مركز تحقيقات اندوكرينولوژي توليد مثل، تهران، ايران , بيدهندي، راضيه دانشگاه علوم پزشكي شهيد بهشتي - پژوهشكده علوم غدد درون ريز و متابوليسم - مركز تحقيقات اندوكرينولوژي توليد مثل، تهران، ايران , ناهيدي، فاطمه دانشگاه علوم پزشكي شهيد بهشتي - دانشكده پرستاري و مامايي، تهران، ايران , رمضاني تهراني، فهيمه دانشگاه علوم پزشكي شهيد بهشتي - پژوهشكده علوم غدد درون ريز و متابوليسم - مركز تحقيقات اندوكرينولوژي توليد مثل، تهران، ايران
كليدواژه :
دزوسپتيو , اتيسترون , سندرم تخمدان پليكيستيك (PCOS) , هيپرآندروژنيسم , پروفايل متابوليك
چكيده فارسي :
مقدمه: كنتراسپتيوهاي خوراكي (OCs) به عنوان خط اول درمان دارويي براي سندرم تخمدان پلي كيستيك (PCOS) توصيه شده اند. هدف از مطالعه حاضر مقايسه اثربخشي قرص هاي دزوسپتيو با اتيسترون در درمان بيماران مبتلا به PCOS با تكيه بر پارامترهاي باليني، هورموني و متابوليكي بود. مواد و روشها: طي يك كارآزمايي باليني تصادفي، 200 بيمار مبتلا به PCOS به صورت تصادفي به يكي از گروه هاي مداخله با كنتراسپتيوهاي دزوسپتيو (اتينيل استراديول+دزوژسترل) و يا اتيسترون (اتينيل استراديول+سيپروترون استات) تخصيص داده شدند. پيامدهاي مورد بررسي شامل پروفايل هاي آندروژني؛ نمره فريمن گالوي اصلاح شده؛ پارامترهاي آنتروپومتريك و متابوليك بودند. يافتهها: پس از سه تا شش ماه درمان با OCs، ميزان آندروژن هاي مورد بررسي شامل شاخص آندروژن آزاد، گلوبولين متصل شونده به هورمون جنسي، تستوسترون تام و دي هيدرواپي آندروسترون سولفات، بين دو گروه درمان شده با دزوسپتيو و اتيسترون تفاوت معني داري نداشت. همچنين تفاوت معني داري ميان دو گروه به لحاظ نمره فريمن گالوي و پارامترهاي آنتروپومتريك وجود نداشت. سه تا شش ماه پس از درمان، بيماران درمان شده با دزوسپتيو در مقايسه با افراد دريافتكننده ي اتيسترون، سطوح تريگليسيريد پايينتري داشتند، به ترتيب (ضريب رگرسيوني: 32/3 -؛ فاصله اطمينان 95%: 56/4- تا 8/2-؛ 0/009=P) و (ضريب رگرسيوني: 33/5 -؛ فاصله اطمينان 95%: 57/6- تا 9/4 -؛ 0/006=P). نتايج مطالعه نشان داد كه سه ماه پس از درمان، بيماران درمان شده با دزوسپتيو در مقايسه با افراد دريافتكننده اتيسترون ميزان ليپوپروتئين كمچگالي LDL)) بيشتري داشتند (ضريب رگرسيوني: 12/3، فاصله اطمينان 95%: 0/5 تا 24/1؛ 0/040=P)، در حالي كه در ماه ششم درمان، مقادير LDL بين دو گروه تفاوت آماري معنيداري نداشت. نتيجهگيري: بر اساس يافتههاي اين پژوهش؛ مصرف كنتراسپتيوهاي حاوي پروژستين هاي ضد آندروژنيك و آندروژنيك براي مدت سه تا شش ماه، تفاوت معنيداري بر پروفايل هورموني، پارامترهاي آنتروپومتريك و هيرسوتيسم ندارد. مصرف OCs حاوي دزوژسترل با كاهش بيشتر در ميزان تريگليسيريد و تركيبات حاوي سيپروترون استات با افزايش بيشتردر ميزان LDL همراه بودند.
چكيده لاتين :
Introduction: Oral contraceptives (OCs) have been recommended as the first-line drug therapy
for polycystic ovary syndrome (PCOS). This study aimed to compare the effectiveness of
Desoceptive and Etisterone OCs on the clinical, hormonal, and metabolic parameters of patients
with PCOS over six months. Materials and Methods: In this randomized clinical trial, 200 patients
with PCOS were randomly assigned to one of the intervention groups: Desoceptive (ethinyl
estradiol+desogestrel) and Etisterone (ethinyl estradiol+cyproterone acetate). The outcomes of
interest included the androgenic profile, Ferriman-Gallwey score, and anthropometric and
metabolic parameters. Results: After 3-6 months of treatment with OCs, there were no significant
differences in the levels of androgens, including the free androgen index, sex hormone-binding
globulin, total testosterone, and dehydroepiandrosterone sulfate between patients treated with
Desoceptive and Etisterone. The results also showed no significant differences between the two
groups in terms of the Ferriman-Gallwey score and anthropometric parameters. After 3-6 months of
treatment, patients treated with Desoceptive had lower serum triglyceride levels than those treated
with Etisterone (regression coefficient: -32.3; 95% CI: -56.4, -8.2; P=0.009 and regression
coefficient: -33.5; 95% CI: -57.6, -9.4; P=0.006, respectively). Moreover, the results showed that
three months after treatment, patients treated with Desoceptive had higher levels of low-density
lipoprotein (LDL) than those treated with Etisterone (regression coefficient: 12.3; 95% CI: 0.5, 24.1;
P=0.040), while after six months of treatment, the LDL level was not significantly different between
the two groups. Conclusion: Based on the present findings, use of OCs, containing antiandrogenic
and androgenic progestins for 3-6 months, did not significantly change the hormonal
profile or anthropometric and hirsutism parameters. OCs containing Desogestrel were associated
with a more significant decrease in the triglyceride level, while OCs containing cyproterone acetate
were associated with a more significant increase in LDL.
عنوان نشريه :
غدد درون ريز و متابوليسم ايران