تاثير مدل ناديده انگاري تاخيري به شيوه رويكرد شناخت درماني مبتني بر ذهن آگاهي در ناديده انگاري پاداش تاخيري، تكانشگري و هيجان خواهي در افراد مبتلا به اختلال هاي مصرف مواد

The Effectiveness of Delayed Discounting Model of Mindfulness-Based Cognitive Therapy on Delayed Reward Discounting, Impulsivity and Sensation Seeking in Individuals with Substance Use Disorders

هدف پژوهش حاضر بررسي تاثير مدل ناديده انگاري تاخيري با رويكرد شناخت درماني مبتني بر ذهن آگاهي بر ناديده انگاري پاداش تاخيري، تكانشگري و هيجان خواهي در افراد مبتلا به اختلال هاي مصرف مواد بود. روش طرح پژوهش حاضر نيمه آزمايشي از نوع پيش آزمون- پس آزمون و مرحله پيگيري با گروه گواه بود. جامعه آماري شامل بيماران مبتلا به مصرف مواد در كلينيك هاي سنندج در سال 1398-1397 بودند. از بين اين جامعه، تعداد 40 بيمار مبتلا به مصرف مواد، با استفاده از روش نمونه گيري در دسترس انتخاب و به صورت گمارش تصادفي در دو گروه آزمايش و گواه گمارده شدند (20 نفر در گروه آزمايش و 20 نفر در گروه گواه). در اين پژوهش، پرسش نامه انتخاب پاداش (كرباي و همكاران، 1999)، مقياس تكانشگري بارت (بارت و همكاران، 1997) و مقياس هيجان خواهي زاكرمن (زاكرمن، 1978) استفاده شدند. پس از اجراي پيش آزمون، گروه آزمايش شناخت درماني مبتني بر ذهن آگاهي را طي 8 جلسه 90 دقيقه اي در طي 8 هفته دريافت كرد، درحالي كه گروه گواه مداخله اي دريافت نكرد. پس از اتمام جلسات درماني، پس آزمون در هر دو گروه انجام شد. پس از 45 روز آزمون پيگيري نيز صورت گرفت. داده ها باآزمون تحليل واريانس آميخته تحليل شدند. يافته ها نتايج نشان داد كه مداخله مدل ناديده انگاري تاخيري با رويكرد شناخت درماني مبتني بر ذهن آگاهي باعث كاهش ناديده انگاري پاداش تاخيري، تكانشگري و هيجان خواهي در افراد مبتلا به اختلال هاي مصرف مواد شد و تاثير اين مداخله در طول زمان ماندگار بود. نتيجه گيري نتايج پژوهش حاضر نشان داد كه مدل ناديده انگاري تاخيري با روش شناخت درماني مبتني بر ذهن آگاهي، راهبردي موثر در بهبود علايم ناديده انگاري پاداش تاخيري، تكانشگري و هيجان خواهي درافراد مبتلا به اختلالات مصرف مواد است و مي توان از آن به عنوان روش درماني موثر بهره برد.

The aim of this study was to investigate the effectiveness of delayed discounting model of mindfulness-based cognitive therapy on delayed reward discounting, impulsivity, and sensation seeking in individuals with substance use disorders. Method This study was a semi-experimental research conducted in the form of pretest-posttest and follow-up stage with control group. The statistical population included patients with substance use in Sanandaj clinics in 2018-2019. Among them, 40 patients with substance use were selected through convenience sampling method and were randomly placed into the experimental and control groups (20 individuals in the experimental and 20 individuals in the control group). In this study, the monetary-choice questionnaire (Karbay et al., 1999), the Barratt impulsivity scale (Barratt et al., 1997), and the Zuckerman sensation seeking scale (Zuckerman, 1978) were used. After administering pretest, the experimental group received mindfulness-based cognitive therapy during eight ninety-minute sessions in eight weeks, while the control group received no intervention. At the end of the treatment sessions, post-test was performed in both groups. After 45 days, the follow-up test was also administered. Data were analyzed via mixed analysis of variances. Results The results showed that the intervention of delayed discounting model of mindfulness-based cognitive therapy reduced delayed reward discounting, impulsivity, and sensation seeking in individuals with substance use disorders and the effects of this intervention was lasting over time. Conclusion The results of the current study showed that delayed discounting model of mindfulness-based cognitive therapy is an effective strategy to improve the symptoms of delayed reward discounting, impulsivity, and sensation seeking in patients with substance use disorders and can be used as an effective therapeutic approach.