شخصيّت ويس با نگاه به نظريۀ عقدۀ حقارت آلفرد آدلر

ويس و رامين اثر فخرالدّين اسعد گرگاني از منظومه هاي غنايي است كه با پرداخت درست و دقّت در توصيف شخصيّت ها و جزرومدّهاي روحي آن ها، از آثار قابل بررسي با نقد روان كاوانه است.اين نوع نقد در ميان انواع نقد و بررسي هاي آثار ادبي كه از ابتداي قرن بيستم شكل گرفت؛ متأثر از روشي است كه توسط فرويد بنا نهاده شد. در اين شيوه به متن به مثابه يك رؤيا مي‌نگرند و منتقد به تاويل آن مي‌پردازد تا به لايه‌هاي نهفته آن پي ببرد. سوال اصلي تحقيق اين است كه چه عواملي در شكل گيري عقدۀ حقارت در شخصيت ويس نقش داشته اند؟ تحقيق حاضر با روش توصيفي-تحليلي شخصيّت ويس در منظومۀ فخرالدين اسعد گرگاني را از ديدگاه نظريّۀ عقدۀ حقارت آلفردآدلر، پزشك اتريشي، مورد نقد و بررسي قرار مي دهد. نتايج تحقيق نشان مي دهدكه ويس به سبب ناديده گرفته شدن ، شكست در عشق ويرو و از دست دادن پدر، دچار عقدۀ كهتر انگاري شده است. وي اين عقده را با جانشين سازي(انتقال به موبد)، به عقدۀ برتري جويي تبديل كرده وآن را به شكل تناقض در رفتار، حس برتري جويي، رشك وحسد و... نمايان ساخته است.

no abstract