مقايسه و تحليل تعادل در تفسير الميزان و في ظلال القرآن

تعادل توجّه منطقي و خردگرايانه و نه عاطفي و احساسيِ صرف است كه مي‌تواند موجب تبلور حق‌گرايي و آرامش در جامعه شود. گاه در جامعه اسلامي خلل و نقصان در تربيت اجتماعي ديده مي‌شود كه مي‌توان ردّپايي از عدم رعايت اصل تعادل در رفتارهاي انساني را مشاهده نمود. در اين پژوهش مفاهيم و آموزه‌هاي تربيتي تعادل در برخي تفاسير به‌ويژه در تفسير الميزان و في ظلال القرآن، كه نگاه اجتماعي بيشتري دارند مورد بررسي قرار گرفته است و وجه اشتراك و افتراق اين دوتفسير در بيان اصل تعادل ارائه گرديده است. صاحب في ظلال القرآن،  تعادل را به طور صريح با نگاه به لايه‌هاي اجتماعي شرح و بسط داده است و الميزان با توجّه به سياق آيات به بيان علمي اصل تعادل پرداخته است. هدف اين پژوهش مقايسه و تحليل راهبردهاي رسيدن به اصل تعادل از نگاه اين دو مفسّر است. روش اين پژوهش، تحليلي _ توصيفي مي‌باشد. در اين پژوهش افراط و تفريط و عدم تعادل، مهمترين آفت اجتماعي به شمار آمده است.