تحليلي تربيتي بر كنش‌گفتارهاي ملكه‌‌ي سبأ در قرآن

زبان قرآن به عنوان نوع خاصي از گفتار با نظام تربيتي اسلام مطابقت كامل دارد. تحليل متن شناسانه قرآن، يكي از روش‌هاي شناخت لايه‌هاي نهفته تربيتي آن به شمار مي‌آيد و مي‌تواند راهبردهايي در جهت تربيت اجتماعي در يك جامعه ديني ارائه دهد. در اين جستار با استفاده از دانش زبان شناسي و متمركز بر نظريه كارگفت‌هاي جان سرل (1969م.)، كنش‌گفتارهاي ملكه  سباء با توجه به بافت موقعيتي بازخواني شده تا به روابط اجتماعي به عنوان يكي از ابعاد تربيت اجتماعي پرداخته شود. پژوهش حاضر در صدد است با روش توصيفي تحليلي، سازوكارهاي توليد معنا در كنش گفتارهاي ملكه سباء به عنوان يكي از بانوان برگزيده قرآني را بررسي نمايد. در اين راستا، يافته ها بيانگر سبك ارتباطي شايسته‌ي زنان در برقراري تعاملات اجتماعي است و به شاخص سازي تربيت اجتماعي زنان بر اساس قصص قرآني مي‌انجامد. در كنش گفتارهاي ملكه  سباء، اغلب كنش گفتارها از نوع اظهاري است و اين به سبب قرارگرفتن ملكه در صحنه حيات اجتماعي و ضرورت تجلي حضور عفيفانه زن و خردمندي وي در جامعه است. كنش گفتار ترغيبي نيز با هدف بهره‌گيري از عقل جمعي مورد استفاده قرار گرفته است.كنش گفتار عاطفي و اعلامي به نحو محدودي تنها در تعامل ملكه  سباء با خداوند متعال و همچنين حضرت سليمان(ع) در مقام پيام آور الهي مشاهده مي‌شود.