تحليل تاثير نقش بازي در مشاركت پذيري كودكان در فضاي شهري

اين پژوهش باهدف تحليل ميزان تأثيرگذاري بازي در مشاركت‌پذيري كودكان تدوين گرديده است. روش تحقيق در پژوهش حاضر كاربردي و پيمايشي است. در اين راستا به‌منظور گردآوري داده‌ها از مشاهدات ميداني، پرسشنامه، بازديد از سايت استفاده مي‌شود. روش نمونه‌گيري به‌صورت تصادفي با استفاده از فرمول كوكران و تكميل پرسشنامه توسط 92 نفر از كودكاني كه در بازه‌ي سني 12-7 سال مي‌باشند تكميل گرديده است. تحليل داده‌ها براي ارزيابي تأثير بازي‌هاي نمادي،آموزشي و جمعي و مشاركت كودكان در ادراك كودكان در محله سجاد مشهد، استان خراسان رضوي با استفاده از روش تركيبي با استفاده از دو نوع داده‌هاي كمي و كيفي با رويكرد متوالي صورت گرفته است. در تحليل داده‌ها براي ارزيابي تأثير نقش بازي در مشاركت پس از جمع‌آوري داده‌ها، اطلاعات حاصل با روش‌هاي آماري تحليل واريانس يك‌سويه (آنوا) ، آزمون فرضيات كلموگروفاسميرنف و سطح معناداري شاخص‌ها با استفاده از همبستگي اسپيرمن تحليل گرديده است. به‌منظور بررسي پايايي از آلفاي كرونباخ استفاده‌شده است كه ضريب 0.924 نشان‌دهنده پايايي است. در تحليل داده‌هاي كيفي به بررسي نقاشي‌هاي كودكان پرداخته‌شده است. نتايج حاصل از پژوهش حكايت از آن دارد كه استفاده از بسترهاي مناسب براي بازي كودكان تأثير به سزايي در مشاركت كودكان دارد. تفاوت در گروه‌هاي سني كودكان باعث تفاوت در ميزان اهميت آن‌ها به كيفيت‌هاي محيطي مي‌شود. گروه سني 97 سال به بازي‌هاي نقاشي و تاب‌بازي علاقه‌مند هستند و به تسهيلات و تجهيزات، حس مكان و مشاركت اهميت مي‌دهند، اين در حالي است كه گروه سني 12-10 سال نقاشي، آواز خواندن و توپ‌بازي براي آن‌ها بيشتر موردتوجه است و آن‌ها به هويت و تنوع در فضاهاي شهري توجه دارند