تحليل فضايي جرائم نزاع و درگيري در شهر اهواز با استفاده از سيستم اطلاعات جغرافيايي

نزاع جمعي يكي از شاخص‌هاي مهم وجود خشونت در جامعه تلقي مي‌شود كه بين افراد به وقوع مي‌پيوندد و از آن دسته جرائم اجتماعي است كه نظم حاكم بر جامعه را مختل مي‌كند و همواره مواجهه با آن مورد توجه متوليان نظم و امنيت اجتماعي بوده است. اهواز، از جمله شهرهايي است كه با اين بحران مواجه است. بدين منظور هدف اصلي پژوهش حاضر، تحليل فضايي بزهكاري‌هاي شهري با تأكيد بر جرائم نزاع دسته‌جمعي در شهر اهواز بوده است. روش اين پژوهش، تركيبي از روش‌هاي توصيفيتحليلي است كه با استفاده از آزمون‌هاي آماري و تحليل‌هاي گرافيكي در محيط «جي­آي­اس»به تحليل فضايي جرائم نزاع جمعي پرداخته و جامعه آماري آن، مجموع جرائم نزاع جمعي شهر اهواز در سال (۱۳۹۴) است كه از مركز آمار زندان سپيدار شهر اهواز گردآوري شده است. نتايج پژوهش نشان داد، چهار كانون اصلي جرائم نزاع جمعي در بافت مركزي شهر وجود داشته كه اين كانون‌ها بر كانون‌هاي تراكم جمعيت در شهر اهواز منطبق بوده‌اند. از نظر تحصيلي، بالاترين نرخ جرائم درگيري‌جمعي در بين مجرمين با سطح تحصيلات راهنمايي و كمترين آن در سطح فوق‌ليسانس بوده است. توزيع جغرافيايي جرائم نزاع از مركز شهر با جهت جنوب‌غربيشمال‌شرقي به محدوده وسيعي از شهر گسترش و بيشترين تمركز جرائم در پهنه مركزي توزيع يافته است؛ به‌طوري‌كه با فاصله از مركز شهر از فشردگي موقعيت مكاني جرم كاسته شده و در برخي از پهنه‌هاي حاشيه شهر، كميتي از جرم ثبت نشده است. در نهايت محله‌هاي شلنگ‌آباد، حصيرآباد و كمپلو به‌عنوان محدوده‌هاي آسيب‌پذير از نظر نرخ بالاي جرائم نزاع جمعي شناسايي شدند.