تاثير آموزش شناختي مبتني بر حافظه بر توانايي شناختي و مهارت‌هاي ارتباطي دانش‌آموزان ناشنوا

مقدمه: برنامه آموزش شناختي مبتني بر حافظه توجه ويژه‌اي به توانايي شناختي و مهارت‌هاي ارتباطي دانش‌آموزان ناشنوا دارد. هدف اين پژوهش، بررسي تاثير آموزش شناختي مبتني بر حافظه بر توانايي شناختي و مهارت‌هاي ارتباطي دانش‌آموزان ناشنوا بود. روش كار: اين پژوهش، يك مطالعه نيمه‌آزمايشي با طرح پيش‌آزمون_پس‌آزمون و گروه كنترل بود. در پژوهش حاضر 26 دختر ناشنوا شركت داشتند كه به روش نمونه‌گيري در دسترس از دبيرستان ناشنوايان مير شهر اصفهان انتخاب شده بودند، آزمودني‌ها با گمارش تصادفي به دو گروه 13 نفري آزمايش و كنترل تقسيم شدند. گروه آزمايش، برنامه آموزش شناختي مبتني بر حافظه را در 10 جلسه آموزش دريافت كردند ولي اين برنامه آموزشي به گروه كنترل ارائه نشد. ابزارهاي استفاده‌ شده در اين پژوهش مقياس هوشي وكسلر كودكان (2003) و پرسشنامه مهارت‌هاي ارتباطي Burton (1990) بود. داده‌ها با استفاده از تحليل كوواريانس چند متغيري تجزيه و تحليل شدند. يافته‌ها: نتايج بيان گر آن بود كه آموزش شناختي مبتني بر حافظه بر توانايي شناختي و مهارت‌هاي ارتباطي آزمودني‌ها تاثير معناداري دارد (P 0.0001). نتيجه‌گيري: بر اساس يافته‌ها، برنامه آموزش شناختي مبتني بر حافظه سبب بهبود توانايي شناختي و مهارت‌هاي ارتباطي دانش‌آموزان ناشنوا شد. بنابراين، مي‌توان از اين برنامه به‌ منظور بهبود توانايي شناختي و مهارت‌هاي ارتباطي چنين دانش‌آموزاني استفاده كرد و توجه به برنامه آموزش شناختي مبتني بر حافظه موثر و مفيد مي‌باشد.