مقايسه اثربخشي طرحواره درماني و درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر ادراك بيماري و نگراني بيماران مبتلا به اختلال اضطراب بيماري

مقدمه: يكي از مباحث مطرح در روان ‌شناسي نحوه واكنش افراد به بيماري ‌هاي جسماني است كه مي تواند آسيب ‌هاي همه جانبه ‌اي براي فرد داشته باشد. مطالعه حاضر با هدف مقايسه اثربخشي طرحواره درماني و درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر نگراني و ادراك بيماري مبتلايان به اختلال اضطراب بيماري انجام گرفت. روش‌ كار: پژوهش حاضر از نوع نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون_پس آزمون سه گروهي بود. نمونه‌ اي به حجم 45 نفر از بيماران مبتلا به اختلال اضطراب بيماري به روش نمونه ‌گيري هدفمند انتخاب و در دو گروه آزمايشي (طرحواره درماني و درمان مبتني بر پذيرش و تعهد) و يك گروه كنترل قرار گرفتند (15 نفر در هر گروه). سپس 12 جلسه 90 دقيقه ‌اي طرحواره درماني و 8 جلسه 90 دقيقه‌ اي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد در گروه ‌هاي آزمايشي انجام شد. داده ‌ها با استفاده از پرسشنامه نگراني پنسيلوانيا و پرسشنامه ادراك بيماري جمع ‌آوري شد. تجزيه و تحليل داده‌ها با استفاده از آزمون آماري تحليل كوواريانس با نرم افزار SPSS-21 انجام گرفت. يافته‌ها: نتايج پژوهش نشان داد كه طرحواره درماني و درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر كاهش نگراني و ادراك بيماري مبتلايان به اختلال اضطراب بيماري موثر است (0.05 P). اما بين اين دو درمان تفاوت معناداري وجود نداشت (0.05 P). نتيجه ‌گيري: با توجه به نقش باورها و افكار در اختلال اضطراب بيماري پيشنهاد مي‌ شود كه درمانگران، طرحواره درماني و درمان مبتني بر پذيرش و تعهد را در كاهش علائم نگراني و ادراك بيماري مد نظر قرار دهند.