اثربخشي بازي درماني شناختي رفتاري و آموزش نظريه ذهن بر انعطاف‌پذيري شناختي در دانش‌آموزان داراي ناتواني‌هاي خاص يادگيري با و بدون همبودي اختلال نقص توجه/بيش-فعالي

مقدمه: هدف از پژوهش حاضر بررسي اثربخشي بازي درماني شناختي رفتاري و آموزش نظريه ذهن بر انعطاف ‌پذيري شناختي در دانش‌ آموزان داراي ناتواني‌هاي خاص يادگيري با و بدون همبودي اختلال نقص توجه/ بيش ‌فعالي بود. روش كار: پژوهش حاضر نيمه آزمايشي با طرح پيش‌ آزمون، پس ‌آزمون با گروه كنترل بود. جامعه پژوهش شامل كليه دانش‌ آموزان دختر و پسر 10 تا 12 سال داراي ناتواني خاص يادگيري شهر اهواز در سال 1397 بود كه از بين آنها 60 نفر به روش نمونه‌گيري هدفمند انتخاب و به صورت تصادفي در گروه‌هاي آزمايشي و گروه كنترل جايگزين شدند (20 نفر در هر گروه). به منظور گردآوري اطلاعات از آزمون كارت ‌هاي ويسكانسين استفاده شد. پس از ارزيابي اوليه، گروه‌ آزمايش اول تحت آموزش نظريه ذهن به مدت 2 ماه (هر ماه 5 جلسه آموزشي)، جمعاً در 10 جلسه 90 دقيقه ‌اي و گروه آزمايش دوم تحت مداخله بازي درماني شناختي رفتاري انفرادي در 10 جلسه 90 دقيقه‌ اي به صورت دو بار در هفته قرار گرفتند، در حالي كه گروه كنترل مداخله ‌اي دريافت نكردند. تجزيه و تحليل داده‌ها با استفاده از آزمون آماري تحليل كوواريانس تك متغيري با نرم ‌افزار SPSS-23 انجام گرفت. يافته‌ ها: نتايج نشان داد كه آموزش نظريه ذهن و بازي درماني شناختي رفتاري بر بهبود انعطاف ‌پذيري شناختي دانش‌ آموزان اثربخش بودند (0.01 P). اما بين اثربخشي دو مداخله تفاوت معناداري ديده نشد (0.05 P). همچنين نتايج نشان داد، همبودي اختلال نقص توجه/ بيش فعالي اثر بخشي اين مداخلات را تعديل كرد. نتيجه‌ گيري: با توجه به اثربخش بودن مداخلات پيشنهاد مي‌شود چنين برنامه ‌هايي با برگزاري كارگاه هاي آموزشي به جهت اين كه درمان گران در اين زمينه از دانش كافي برخوردار باشند، اجرا شود.