توليد داربست پلي‌كاپرولاكتون-ژلاتين به‏منظور تمايز سلو‌هاي پروژنيتور قلبي

هدف: در اين پژوهش، تهيه يك داربست تركيبي با دارا بودن شرايط مورد نياز جهت رشد، تكثير و تمايز سلول هاي پروژنيتور قلبي، مورد توجه قرار گرفت. مواد و روش‏ها: داربست تركيبي با نانوفيبرهاي موازي از پليمرهاي پلي كاپرولاكتون و ژلاتين با درصد تركيبي 70 به 30 و با بيش‏ترين شباهت از لحاظ ساختار موازي نانوفيبرها، قدرت الاستيسيته و هم‏گوني نانوفيبرها با ماتريكس خارج سلولي قلب توسط روش الكتروريسي تهيه شد. با استفاده از تصاوير ميكروسكوپ الكتروني و آزمون هاي زاويه تماس و آناليز استحكام مكانيكي در جهت نانوفيبرها، داربست تركيبي ايجاد شده، به‏منظور دارا بودن بيش‏ترين مشخصات مورد نياز جهت داربست قلبي، مورد بررسي قرار گرفت. در نهايت از آزمون Real timePCR به‏منظور بررسي ميزان بيان ژن هاي مرتبط با تمايز سلول هاي پروژنيتور قلبي (MYH6, TTN and CX43) استفاده شد. نتايج: آزمون هاي زاويه تماس و آناليز استحكام مكانيكي نشان داد كه داربست از نظر چسبندگي و  استحكام شرايط مناسبي براي كشت سلول هاي پروژنيتور قلبي را دارا بوده و آزمون Real timePCR نيز نتايج خوبي از بيان ژن هاي مرتبط با ضربان سلول هاي كشت داده شده بر روي داربست را در برداشت. نتيجه‏گيري: از آن‏جاكه مهم ترين تفاوت سلول قلبي با ساير سلول هاي بدن در داشتن ضربان است كه ژن هاي خاصي مسئول هم‏زمان سازي آن هستند، نتايج اين پژوهش نشان داد كه داربست توليد شده مي تواند گزينه مناسبي براي القاي تمايز سلول هاي پروژنيتور قلبي و مهندسي بافت قلب باشد.