مؤلفه‌هاي مشروعيت سياسي از منظر قانون اساسي جمهوري اسلامي ايران

هدف پژوهش حاضر بررسي مولفه‌هاي مشروعيت سياسي در قانون اساسي جمهوري اسلامي بود. در اين پژوهش با رويكرد تاريخي و تحليلي، ابعاد و مولفه‌هاي چندگانه مشروعيت در قانون اساسي جمهوري اسلامي مورد بررسي قرار گرفت. روش پژوهش كه به شيوه توصيفي – تحليلي بوده، نتايج نشان داد كه براي تقويت مولفه‌هاي مشروعيت سياسي در قانون اساسي جمهوري اسلامي و براي حفظ پايداري و دوام نظام سياسي، بايد علاوه بر مباني مشروعيت‌ساز مربوط به زمان تاسيس، عوامل پايداركننده و تداوم بخش آن را نيز مورد توجه قرار داد تا علاوه بر تحكيم قدرت نظام سياسي، معيارهاي دقيق‌تري براي ارزيابي عملكرد آن نيز به دست آورد. قانون اساسي جمهوري اسلامي ايران هر چهار عنصر سازنده مشروعيت را مورد توجه قرار داده است، اما آنچه در عمل بيشتر مورد تاكيد واقع شده، عناصر حقانيت‌ساز قدرت سياسي بوده‌اند تا ديگر عناصر. نكته‌اي كه توجه به آن ضرورت بازنگري جدي در ارزيابي عملكرد جمهوري اسلامي براساس شاخص مشروعيت و طراحي برنامه‌هاي پژوهشي و عملياتي مناسب براي آينده را، در راستاي حفظ و تقويت مشروعيت، ايجاب مي‌كند.