گرايش به رفتارهاي پرخطر در نوجوانان شهر بوشهر و عوامل مرتبط با آن، سال 1398

زمينه: رفتارهاي پرخطر و گرايش به آن در نوجوانان از عوامل اصلي و مهم به خطر افتادن سلامت جامعه مي‌باشد. پژوهش حاضر با هدف تعيين وضعيت گرايش به رفتارهاي پرخطر در نوجوانان شهر بوشهر و عوامل مرتبط با آن صورت گرفت. مواد و روش‌ها: در اين مطالعه مقطعي از نوع توصيفي تحليلي، 716 دانش‌آموز مقطع متوسطه دوم شهر بوشهر در سال 1398 به روش نمونه‌گيري خوشه‌اي وارد مطالعه گرديدند. ابزار جمع‌آوري داده‌ها شامل فرم مشخصات دموگرافيك و سه زيرمقياس (شامل گرايش به سيگار، خشونت و رانندگي پرخطر از مقياس خطرپذيري نوجوانان ايراني) بود. داده‌ها با استفاده از آمار توصيفي و آزمون‌هاي تحليلي همبستگي پيرسون و اسپيرمن، تي مستقل، آناليز واريانس يك طرفه، كروسكال واليس و رگرسيون خطي تحليل گرديدند. سطح معني‌داري در تمام موارد كمتر از 0.05 در نظر گرفته شد. يافته‌ها: ميانگين سني شركت كنندگان در پژوهش 0.83 ±17.03 بود. بيشترين ميانگين نمره مربوط به گرايش به رانندگي پرخطر (5.67 ±14.88) بود. هر سه رفتار پرخطر با هم ارتباط مستقيم و معني‌دار داشتند (سطح معني‌داري در تمام موارد كمتر از 0.05). وجود دوستان مصرف كننده دخانيات با هر سه رفتار پرخطر (سطح معني‌داري در تمام موارد كمتر از 0.05) و ميزان پول توجيبي با گرايش به رانندگي پرخطر (0.016=p) ارتباط مستقيم و معني‌دار داشت. نتيجه‌گيري: نتايج نشان‌دهنده ارتباط رفتارهاي پرخطر با هم بود؛ بنابراين نوجواناني كه يك رفتار پرخطر در آنان مشاهده مي‌شود بايد از لحاظ ديگر رفتارهاي پرخطر نيز كنترل شوند. با توجه به گرايش قابل توجه نوجوانان به رانندگي پرخطر و ارتباط مثبت آن با ميزان پول توجيبي، ضرورت نظارت بيشتر والدين بر وضعيت پول توجيبي نوجوانان مطرح مي باشد.