سنجش شاخص هاي توسعه شهري در مناطق چهارگانه شهرداري اردبيل

از ﻣﻬﻢﺗﺮﯾﻦ و ﭘﯿﭽﯿﺪهﺗﺮﯾﻦ ﺗﺤﻮﻻت در ﻧﯿﻢ ﻗﺮن اﺧﯿﺮ رﺷﺪ ﺳﺮﯾﻊ ﺷﻬﺮﻧﺸﯿﻨﯽ و ﻣﺸﮑﻼﺗﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ در ﺳﺮ راه ﺗﻮﺳﻌﻪ ﺷﻬﺮﻫﺎي ﮐﻤﺘﺮ ﺗﻮﺳﻌﻪﯾﺎﻓﺘﻪ و ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺗﻮﺳﻌﻪﯾﺎﻓﺘﻪ وﺟﻮد دارد. ﻧﺎﺑﺮاﺑﺮي در ﺑﺮﺧﻮرداري از ﺷﺎﺧﺺﻫـﺎي ﺗﻮﺳـﻌﻪ ﺷـﻬﺮي ، ﺳـﺎﺧﺘﺎر ﻓﻀﺎﯾﯽ ﺷﻬﺮ را دﭼﺎر ﺗﻐﯿﯿﺮ و ﺗﺤﻮل ﻣﯽﮐﻨﺪ؛ از اﯾﻦ رو ﻫﺪف از ﺗﺤﻘﯿﻖ ﺣﺎﺿﺮ، ﺳﻨﺠﺶ ﺷﺎﺧﺺﻫﺎي ﺗﻮﺳﻌﻪ ﺷـﻬﺮي در ﻣﻨـﺎﻃﻖ ﭼﻬﺎرﮔﺎﻧﻪ ﺷﻬﺮداري اردﺑﯿﻞ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﻣﺪل ﺗﺎﭘﺴﯿﺲ ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﺗﺒﯿﯿﻦ ﺳﻄﻮح ﻣﺘﻔﺎوت ﺗﻮﺳـﻌﻪ ﮐﺎﻟﺒـﺪي اﺳـﺖ . ﻧـﻮع ﺗﺤﻘﯿـﻖ ﮐﺎرﺑﺮدي و روش آن ﺗﻮﺻﯿﻔﯽ- ﺗﺤﻠﯿﻠﯽ ﺑﻮده و ﺑﺮاي اﻧﺠﺎم آن از ﻣﺪل ﺗﺎﭘﺴﯿﺲ اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪه اﺳﺖ. اﻃﻼﻋﺎت از ﻃﺮﯾﻖ ﻣﻄﺎﻟﻌـﺎت اﺳﻨﺎدي و ﮐﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪاي در ﺳﺎل 1398 ﺑﻪدﺳﺖ آﻣﺪه اﺳﺖ و ﻣﻌﯿﺎرﻫﺎي ﻣﻮرد اﺳﺘﻔﺎده در ﺳﻄﺢﺑﻨﺪي ﮔﺰﯾﻨﻪﻫﺎ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از روش آﻧﺘﺮوﭘﯽ ﺷﺎﻧﻮن، وزندﻫﯽ ﺷﺪه اﺳﺖ. ﻧﺘﺎﯾﺞ ﺑﻪ دﺳﺖ آﻣﺪه از اﯾﻦ ﭘﮋوﻫﺶ ﻧﺸﺎﻧﮕﺮ آن اﺳﺖ ﮐـﻪ ﺑـﯿﻦ ﻣﻨـﺎﻃﻖ ﺷـﻬﺮ اردﺑﯿـﻞ ﺑـﻪ ﻟﺤﺎظ ﺑﺮﺧﻮرداري از ﺷﺎﺧﺺﻫﺎي ﺗﻮﺳﻌﻪ ﮐﺎﻟﺒﺪي ﺗﻔﺎوت زﯾﺎدي وﺟﻮد دارد؛ ﺑﻪﻃﻮريﮐﻪ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﯾﮏ ﺑـ ﺎ ﺿـﺮﯾﺐ CLi 0/779 در رﺗﺒﻪ اول در ﺑﺮﺧﻮرداري از ﺷﺎﺧﺺﻫﺎي ﺗﻮﺳﻌﻪ ﺷـﻬﺮي و ﻣﻨﻄﻘـﻪ دو ﺑـ ﺎ ﺿـﺮﯾﺐ CLi 0/223 در رﺗﺒـﻪ دوم و ﻣﻨﻄﻘـﻪ ﺳـﻪ ﺑـ ﺎ ﺿﺮﯾﺐ 0/213CLi در رﺗﺒﻪ ﺳﻮم و ﻣﻨﻄﻘﻪ ﭼﻬﺎر ﺑﺎ ﺿﺮﯾﺐ CLi 0/048 در رﺗﺒﻪ ﭼﻬﺎرم ﻗﺮار دارد ﮐﻪ ﻣﻨﻄﻘـﻪ ﯾـﮏ ﺑـ ﺎ اﺧـﺘﻼف زﯾﺎدي ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺳﻪ ﻣﻨﻄﻘﻪ دﯾﮕﺮ از ﻟﺤﺎظ ﺷﺎﺧﺺﻫﺎي ﺗﻮﺳﻌﻪ ﮐﺎﻟﺒﺪي ﺑﺮ اﺳﺎس ﻣﺪل ﺗﺎﭘﺴﯿﺲ در ﺳﻄﺢ ﺑﺎﻻﯾﯽ ﻗـﺮار ﮔﺮﻓﺘـﻪ و ﻣﻨﺎﻃﻖ دﯾﮕﺮ ﺑﻪ ﺗﺮﺗﯿﺐ ﻣﻨﻄﻘﻪ دو، ﺳﻪ و ﭼﻬﺎر ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪاﻧﺪ و ﺑﻪ ﺟﺰ ﺳﺮاﻧﻪ ورزﺷﯽ و اﻧﺘﻈﺎﻣﯽ ﮐﻪ در ﻣﻨﻄﻘـﻪ ﭼﻬـﺎر ﺑﯿﺸـﺘﺮ از ﻣﻨﻄﻘﻪ ﯾﮏ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ ﺑﻘﯿﻪ ﺳﺮاﻧﻪﻫﺎ در ﻣﻨﻄﻘﻪ ﭼﻬﺎر ﮐﻤﺘﺮ از ﻣﻨﺎﻃﻖ دﯾﮕﺮ ﻣـﯽ ﺑﺎﺷـﺪ و ﺳـﺮاﻧﻪ ﻓﻀـﺎي ﻣﺴـﮑﻮﻧﯽ ﺑـﺎ 52/233 در ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺳﻪ داراي ﺑﯿﺸﺘﺮﯾﻦ ﻓﻀﺎ در ﺑﯿﻦ ﻣﻨﺎﻃﻖ و ﺳﺮاﻧﻪ ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ در ﻣﻨﻄﻘﻪ ﭼﻬﺎر ﺑﺎ 0/00832 ﮐﻤﺘﺮﯾﻦ ﻓﻀﺎ را دارا ﻣﯽﺑﺎﺷـﺪ و ﺑﯿﺸﺘﺮﯾﻦ ﺷﮑﺎف از ﻟﺤﺎظ ﺑﺮﺧﻮرداري ﺷﺎﺧﺺﻫﺎ ﻫﻢ ﺑﯿﻦ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﯾﮏ و ﭼﻬﺎر ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ.

no abstract