بررسي نقش شفقت به خود و سرمايه‌هاي روانشناختي (اميد، تاب‌آوري، خودكارآمدي و خوش بيني) در پيش‌بيني افسردگي و اضطرابِ مرگ در بيماران مبتلا به سرطان

هدف از پژوهش حاضر بررسي نقش شفقت به خود و سرمايه هاي روانشناختي (اميد، تاب آوري، خودكارآمدي و خوش بيني) در پيش بيني افسردگي و اضطراب مرگ در بيماران مبتلا به سرطان بود. جامعۀ پژوهش شامل كليه بيماران مبتلا به انواع سرطان بالاي 20 سال بود كه در سال 1398 به يكي از بيمارستان هاي شهرستان شهركرد مراجعه كرده بودند. از ميان آنها، 148 نفر به صورت تصادفي ساده انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه هاي شفقت به خود نف (2003)، سرمايه روانشناختي لوتانز (2007)، افسردگي بك (1961) و اضطراب مرگ تمپلر (۱۹۷۰) بود. داده ها با استفاده از ضريب همبستگي پيرسون، ضريب همبستگي تفكيكي و رگرسيون گام به گام تجزيه و تحليل شدند. نتايج نشان داد كه شفقت به خود و سرمايه هاي روانشناختي (اميد، تاب آوري، خودكارآمدي و خوش بيني) با افسردگي همبستگي منفي معنادار دارند. همچنين بين تاب آوري، اميد و خوش بيني با اضطراب مرگ همبستگي منفي معنادار وجود دارد. نتايج تحليل رگرسيون گام به گام نشان داد كه مهم ترين متغير پيش بيني كننده افسردگي و اضطراب مرگ، به ترتيب تاب آوري و اميد است. با توجه به نتايج پژوهش حاضر، براي بهبود مشكلات روانشناختي بيماران مبتلا به سرطان، توجه به سرمايه هاي روانشناختي و شفقت به خود توصيه مي شود.