مروري بر مفهوم عقده مادر مرده آندره گرين و بررسي تاثيرات آن بر تنظيم هيجان

يكي از مهم‌ترين خدمات اندره گرين به روانكاوي‌، ابداع مفهوم عقده مادر مرده است. عقده‌ي مادر مرده پيكربندي رواني خاصي است كه حول تصوير مادري افسرده است كه از نظر هيجاني در دسترس كودك قرار ندارد و به عبارتي، مُرده است. به نظر گرين، تعامل با چنين مادري باعث ايجاد نوعي خلاء ساختاري دروني مي‌شود. در همين راستا هدف از پژوهش حاضر بررسي خاستگاه اين خلاء رواني در ساختار رواني، تاثير اين آسيب شناسي بر تنظيم هيجان در اين افراد و در نهايت دلالت‌هاي درماني آن بود. نتايج پژوهش حاضر حاكي از آن بود كه بروز اين اختلال در رابطه‌ي اوليه‌ي مادر با كودك، باعث ناتواني نسبي فرد در تنظيم عواطف مي‌شود. اختلال در تنظيم عاطفه منجر به واهمه فرد از تجربه‌ي احساسات شديد مي شود، چرا كه باور دارد عواطف به‌صورت ذاتي و دروني قابل‌كنترل نيستند و در نتيجه خود زير بار اين عواطف لِه و در آن‌ها غرق مي‌شود. از آنجاييكه پژوهش‌ها بر انعطاف‌پذيري سبك‌هاي دلبستگي در طول عمر دلالت دارند و سبك دلبستگي ايمن مي‌تواند در مراحل بعدي زندگي و در نتيجه‌ي تجربه‌هاي اصلاحي با يك نماد دلبستگي ديگر ايجاد شود بنابراين مي توان استدلال كرد كه درمان هاي مبتني بر شفقت خود مي تواند پناهگاه امن دروني‌اي فراهم ‌آورد، كه افراد با اين خلاء رواني مي‌توانند در مواقع آشفتگي به آن پناه ببرند و ترميم شوند.