بررسي و تحليل نوستالژي در اشعار فروغ فرّخ‌زاد

«نوستالژي» در اصطلاح به احساس غم همراه با حسرت هنگامي كه فرد به دوره يا اتّفاقي در گذشته مي انديشد، گفته مي شود؛ به عبارت ديگر نوستالژي حسرت و دلتنگي نسبت به ايّام خوش گذشته و اشتياق بازگشت به آن روزگاران است. اين اصطلاح از علم روان شناسي وارد ادبيّات شده و ريشه در ضمير ناخودآگاه انسان دارد. نوستالژي يكي از موضوع هاي مهم شعر معاصر است. فروغ فرّخ‌زاد از جمله شاعراني است كه حسرت گذشته هاي خوش از دست رفته و يادكرد آن ها در اشعارش بسامد فراواني دارد. اين پژوهش بر آن است تا به شيوۀ توصيفي تحليلي به بررسي عوامل ايجاد غربت و حسرت بر گذشته در شعر اين شاعر معاصر بپردازد. يافته ها نشان از آن دارد كه مضامين نوستالژيكي همچون غم غربت، كودكي، معشوق، مرگ و آرمان شهر در سروده هاي فروغ نمود بيشتري يافته است.