تعيين قدرت پيشگويي‌كنندگي شاخص حجم شكمي در مقايسه با ساير شاخص‌هاي آنتروپومتريك و ارتباط آن با فاكتورهاي خطر بيماري‌هاي قلبي و عروقي

سابقه و هدف: شيوع روز افزون چاقي با افزايش بروز برخي از عوامل خطر بيماري‌هاي قلبي و عروقي در ارتباط مي‌باشد، هدف از مطالعه حاضر، تعيين قدرت پيشگويي كنندگي شاخص حجم شكمي در مقايسه با ساير شاخص‌هاي آنتروپومتريك و ارتباط آن‌ها با فاكتور‌هاي خطر بيماري گرفتگي عروق كرونر قلبي مي‌باشد. مواد و روش‌ها: اين مطالعه از نوع مقطعي با تعداد 300 شركت كننده و با محدوده سني 18-60 سال مي‌باشد. شاخص هاي آنتروپومتريك در بيماران مطابق با روش هاي استاندارد اندازه گيري شدند؛ همچنين نمونه هاي خون ناشتا جهت اندازه گيري فاكتورهاي بيوشيميايي در اين بيماران جمع آوري گرديد. بر اساس گزارش آنژيوگرافي، شركت كنندگان به دو دسته با يا بدون گرفتگي عروق كرونر قلب تقسيم شدند. جهت تعيين ارتباط از ضريب همبستگي پيرسون و براي تعيين حساسيت و ويژگي و بهترين نقطه برش (cut off point) شاخص ها، از منحني ROC (Receiver-operating characteristic curve) استفاده شد. يافته‌ها‌: از تعداد 300 شركت كننده، 231 نفر مبتلا به گرفتگي عروق كرونر و 68 نفر فاقد گرفتگي در عروق خود بودند. نتايج حاصل از اين مطالعه نشان داد كه، شاخص حجم شكمي داراي ارتباط منفي معني‌داري با شاخص HDL-c و معني‌دار و مثبت با نسبت هاي TG/HDL-c، TC/HDL-c و LDLc/HDlc مي‌باشد. از سوي ديگر نشان داده شد كه شاخص حجم شكمي داراي بالاترين سطح زير نمودار (0.722) و شاخص دور كمر به باسن كمترين مقدار را دارا مي‌باشد (0.528). نتيجه گيري: نتايج حاصله بيان مي‌دارد كه چاقي شكمي عامل خطر مهمي براي بروز و گسترش بيماري‌هاي قلبي عروقي بوده و استفاده از شاخص حجم شكمي، جهت شناسايي افراد در معرض خطر براي جلوگيري از پيشرفت بيماري كمك كننده مي‌باشد.