اثربخشي تمرين هوازي و كوركومين بر مؤلفه‌هاي سلامت روان و نمايه توده بدني در زنان ميانسال داراي اضافه وزن

سابقه و هدف: ارتقاء سلامت روان راهبردي مفيد براي دستيابي به شاخص‌هاي توسعه‌يافتگي است. هدف از انجام مطالعه، بررسي تأثير مصرف كوركومين و تمرينات هوازي در زنان ميانسال داراي اضافه وزن بر سلامت روان و نمايه توده بدني مي‌باشد. مواد و روش‌ها: در اين مطالعه نيمه‌تجربي، 40 زن 30 تا 45 سال، داراي اضافه وزن با نمايه توده بدني 24.9 تا 29.9 به چهار گروه 10 نفره تمرين هوازي+پلاسبو ، مكمل ، تمرين هوازي+مكمل و پلاسبو تقسيم شدند. داده‌ها توسط پرسشنامه دموگرافيك، شاخص‌هاي آنتروپومتريك و پرسشنامه سلامت عمومي (GHQ) به دست آمد. تمرين هوازي 3 جلسه در هفته به مدت2 ماه انجام شد. گروه‌هاي مكمل و تمرين هوازي+مكمل روزانه دو كپسول 250 ميلي‌گرمي زردچوبه دريافت كردند. در ابتداي مطالعه وزن و قد آزمودني ها اندازه گيري و پرسشنامه GHQ تكميل و بعد از دو ماه، نيز دوباره وزن آزمودني‌ها اندازه‌گيري و GHQ تكميل شد. براي آناليز داده‌ها، از آزمون‌هاي تي‌مستقل، تي‌همبسته، تحليل كوواريانس تك‌متغيره و آزمون تعقيبي بونفروني استفاده شد. سطح معني‌داري محاسبات p 0.05 بود. يافته‌ها‌: BMI در گروه مكمل (0.015=P) و گروه مكمل+تمرين (0.028=P) كاهش معني‌دار داشت. كاهش نمره كلي سلامت روان تنها در گروه مكمل (0.046=P) معني‌دار بود. كليه خرده ‌مقياس‌هاي سلامت روان در همه گروه‌ها كاهش معني‌دار داشتند. هيچ‌گونه رابطه معني‌داري بين انجام تمرينات و كوركومين با نمره كلي سلامت روان مشاهده نشد (0.05 P). چهار گروه از نظر نشانه‌هاي جسماني و افسردگي تفاوت معني‌دار داشتند. نتيجه گيري: اگرچه مصرف كوركومين و تمرين هوازيي به تنهايي مي توانند منجر به بهبود BMI و سلامت روان گردند، با اين وجود به نظر مي‌رسد مصرف كوركومين همزمان با تمرين هوازي داراي اثرات تعاملي نباشد؛ از اين رو بررسي دقيق‌تر، تغيير برنامه تمرين، مدت مداخله و استفاده از ساير روش‌هاي سنجش سلامت روان توصيه مي‌شود.