واكاوي مؤلّفه‌هاي رئاليسم جادويي در رمان «دخيل هفتم» اثر محمّد رودگر

رئاليسم جادويي يكي از زيرشاخه‌هاي مكتب رئاليسم است كه در آن واقعيّت و خيال به هم مي‌آميزند؛ به گونه‌اي كه اتّفاقات و شخصيّت‌هاي جهان واقعي و فراواقعي براي خواننده كاملاً طبيعي و باورپذير جلوه مي‌نمايد. «دخيل هفتم» اثر محمّد رودگر يكي از آثار برگزيده و شاخص در حوزة ادبيّات پايداري و ادبيّات انقلاب است. محمّد رودگر در اين رمان، براي بيان ابعاد معنوي و رويدادهاي ماورائي دوران انقلاب و دفاع مقدّس از ميان سبك‌هاي ادبي، رئاليسم جادويي را برگزيده است. در اين جستار با روش توصيفي ـ تحليلي به شناسايي و بررسي مؤلّفه‌ها و شاخصه-هاي رئاليسم جادويي در رمان «دخيل هفتم» پرداخته شده‌است تا از رهاورد آن دگرديسي‌هاي مؤلّفه‌هاي رئاليسم جادويي در اين داستان و شگردهاي نويسنده براي بومي‌سازي آن‌ها تبيين شود. يافته‌هاي تحقيق حكايت از نمود برجستة پانزده مؤلّفة رئاليسم جادويي در اين رمان دارد. استفاده از خوارق عادات و كرامات عرفاني و كشف و شهود، بهره‌گيري فراوان از خواب و رؤيا و جايگزيني آن به جاي وهم و خيال، استفاده از رايحه‌هاي خوش و معنوي به جاي بوهاي متعفّن، جايگزيني عنصر رنگ به جاي صدا و به كارگيري نمادين اعداد مقدّس، كنارزدن سحر و جادو با عناصر عرفاني برخي از دگريسي‌هاي مؤلّفه‌هاي رئاليسم جادويي در اين رمان بوده است. براين اساس «دخيل هفتم» را مي‌توان گامي مؤثّر در راستاي سير تكويني خلق آثار رئاليسم جادويي و بومي‌سازي آن در ايران به شمار آورد و محمّد رودگر توانسته نسبت به نويسندگان پيش از خود در اين راه قدمي روبه جلو بردارد.

no abstract