مديريت منابع انساني سبز و رفتار سازگار با محيط ‌زيست كاركنان، با تأكيد بر نقش سرمايۀ اجتماعي

در عصر كنوني، بهره‌گيري و مديريت بهينه منابع سازماني، به‌ويژه سرمايه انساني، در مقام مهم‌ترين سرمايه سازماني، ضروري است و سازمان‌ها بايد رويكردي راهبردي به هم‌سويي بين اقدامات مديريت منابع انساني و مديريت محيط زيست داشته باشند. از سوي ديگر، در صورت اجراي موفقيت‌آميز مديريت منابع انساني سبز مي‌توان سرمايه اجتماعي را در سازمان ايجاد كرد و از مزاياي آن بهره گرفت. ازين‌رو، هدف اصلي پژوهش حاضر بررسي تأثير مديريت منابع انساني سبز و سرمايه اجتماعي بر رفتار زيست‌محيطي است. در اين زمينه، نقش سرمايه اجتماعي به منزله متغير مستقل و نيز متغير ميانجي بررسي مي‌شود. پژوهش حاضر، از نظر هدف كاربردي و از نظر روش گردآوري داده‌ها از نوع توصيفي است. جامعه آماري پژوهش را شركت‌هاي فعال در صنعت پتروشيمي پارس جنوبي تشكيل داده‌اند. ابزار گردآوري داده‌ها پرسشنامه در مقياس پنج‌درجه‌اي ليكرت بود. روايي پرسشنامه از نظر محتوايي و سازه بررسي و پايايي نيز با محاسبه ضريب آلفاي كرونباخ (93/0) محاسبه شد. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزارهاي آماري SPSS و LISREL تحليل شدند و نتايج تحليل داده‌ها نشان داد مديريت منابع انساني سبز بر رفتار زيست‌محيطي و سرمايه اجتماعي تأثير مثبت و معنادار مي‌گذارد. نتايج پژوهش نشان داد سرمايه اجتماعي بر رفتار زيست‌محيطي تأثير معنادار ندارد؛ اما، بين مديريت منابع انساني سبز و رفتار زيست‌محيطي نقش ميانجي‌گري مثبت بازي مي‌كند.