آغاز و انجام شعر در ديدگاه پديدارشناسانۀ هايدگر

The Beginning and End of Poetry in Heidegger’s Phenomenology

شعر كدام است؟ سوال بنياديني كه بارها در علوم مختلفي چون فلسفه، ادبيات و زبان شناسي مطرح شده و پاسخ هايي يافته است. در اين مقاله تلاش شده است تا با استفاده از پديدارشناسي هايدگري به اين سوال اساسي پاسخ داده و بر همين مبنا، حوزه و موضوع علم ادبيات شناسايي شود. بررسي ها نشان مي دهد آنچه هايدگر از آن با تعبير «خانه وجود» ياد مي كند، زباني است كه از هستي به گوش انسان مي رسد و اين همان فهم ها و شناخت هاي انسان است. آنچه از فهم ها و گشايش هستي به گفت انساني درآيد، «سخن» و زبان انسان را مي سازد. شعر، بيان و بروز فهم هاي جديدي است كه پيش از اين، در سخن انسان نبوده اند. شعر، سخني است كه هستنده را متفاوت از پيش مكشوف مي كند و فهم جديدي براي انسان به همراه دارد. چون شعر مكرر شود و كاربرد عام يابد، فهم و دريافت شخصي، همگاني و عمومي مي شود. سخن انسان هميشه در طيفي از پيش داشتگي و جديدبودن، خلاقيت و ناخلاقيت، شعر و سخن روزمره قرار دارد. فهم ها در سخن انساني به اشتراك گذاشته مي شوند و شعر امكان به اشتراك گذاشتن فهم هاي جديد است. شعر، زبان داركردن فهم هاي بي زبان و موجب افزايش و گسترش فهم ها و زبان عمومي است. لازم است علم ادبيات به وجه خلاقانه و زبان ساز شعر بيشتر توجه كند و جهت پيشرفت و گسترش زبان براي سخن هاي خلاقانه و جديدي كه بنيادهاي ادبي را ترك مي كنند، بيشتر ارزش قايل شود.

What is poetry? It is the main question that has been raised in philosophy, literature, and linguistics, and a group of experts have answered it. The present article seeks to answer this question through Heidegger’s phenomenology, and thus, identify the field and subject of literary science. Studies have shown that what Heidegger called as the “house of existence” is the language that reaches the human ear from existence, and this is the consciousness and cognition of man. What human beings express from the understandings and openness of existence creates “speech” and human language. Poetry is the impression and expression of new understandings that have not been expressed in a human speech before; it is the words that reveal the universe differently and bring a new comprehension to human beings. If poetry is repeated and used in everyday speech, personal understanding becomes public. Human speech always oscillates in a range of historicity and newness, creativity and banality, poetry and everyday speech. Comprehensions are shared in human speech, and poetry is an opportunity to share new insights. Poetry makes the language comprehensible, and expands understanding and general language. It is essential for the literature to pay more attention to the creative and linguistic aspect of poetry and value creative speeches and new discourses that leave the literary traditions to develop and expand the language.