روايت درخت گلابي، ترجمان امكان اميد

داستان "درخت گلابي" به واسطه راوياني كه هر يك بر اساس دريافت خود از جهان پيرامون به ارايه آن مي پردازند، رواياتي متفاوت و گاه متناقض از جهان - از پذيرش واقعيت انضمامي تا فراهم نمودن بستري براي انديشيدن انتقادي - به مخاطب ارايه مي دهد. در خوانش هاي ارايه شده از داستان "درخت گلابي"، پرداختن صرف به روايت محوري راوي، منجر به نقد فردگرايانه و روان شناسانه متن و قرار گرفتن مسايل اجتماعي در ساحتي فردي شده است. در خوانش حاضر سعي بر آن است تا با توجه به درهم تنيدگي روايات و در نظر داشتن روايت درخت گلابي در تقابل با ساير روايات به مثابه روايت محوري، وضعيت فرهنگي - اجتماعي به تصوير كشيده شده، مورد بررسي و نقد قرار گيرد. اين نگاه به متن، در واقع فراخواندن مخاطب به تامل در نحوه روايت جهان توسط شخصيت ها و كنش و واكنش آنها نسبت به واقعيت القايي و در نتيجه چگونگي بازتفسير آن است.