تبيين و تحليل نقش شوروي در حوادث مناطق كردنشين ايران 1320ش/ 1941م- 1325ش/ 1946م.

ارتش سرخ شوروي در شهريور 1320/ اوت 1941 براي دست يافتن به خط تداركاتي متفقين و به بهانه حضور مستشاران آلماني در ايران، شمال ايران را به اشغال خود درآورد. طي حضور اين ارتش در صفحات شمال و شمال‌غرب ايران جنبش‌هايي ناسيوناليستي در آذربايجان و كردستان ظهور يافت كه حكومت مركزي را تا مدتي دچار بحران كرد. هدف پژوهش حاضر، بررسي نقش شوروي در حركت‌هاي گريز از مركز در كردستان ايران در سال‌هاي 1320ش/ 1941- 1325ش/ 1946م. است. اين پژوهش به شيوه توصيفي-تحليلي و با تكيه بر منابع اوليه همچون مطبوعات و اسناد انتشار نيافته و منابع كتابخانه­اي صورت گرفته است. يافته­هاي پژوهش بيانگر اين است كه هدف اتحاد جماهير شوروي از دامن زدن به گرايش­هاي قومي در مناطق كردنشين ايران اين بود كه از اين طريق منافع سياسي و اقتصادي خويش را تامين كند و بتواند پايگاهي براي نفوذ خود در ايران براي دوران پس از جنگ جهاني دوم ايجاد نمايد و با توجه به سياست­هاي پهلوي اول كه خواستار از بين بردن زبان، تاريخ و فرهنگ كردها در چارچوب ذوب هويت­ هاي قومي در هويت ملي بود و حمايت شوروي از كردها باعث واگرايي آنان از حكومت مركزي شد و جريانات كردي ارتش شوروي را نه نيرويي اشغالگر، بلكه يك نيروي رهايي­بخش قلمداد كردند.

The Soviet Red Army, in August1941 in order to access to the Alliance; logistic line and under the pretext of the presence of German consultants in Iran, occupied Iran. During the presence of this Army in the north and northwestern plateaus of Iran, some movements emerged in Azerbaijan and Kurdistan which created a crisis for central government. The purpose of this study is to investigate the Soviet role in eccentric movements in Kurdistan from 1941 to 1946. This research has done on the basis of descriptive-analytical method and relying on primary resources such as unpublished documents and library resources. The findings of this research show that the Soviet unio‎n goal of igniting ethnic trends in Kurdish regions of Iran was to fulfill its own political and economic interests so that it could establish a base in Iran for its own infiltration in Iran in Post-world war II era. Due to the Pahlavi policies to eradicate language, history and culture of Kurds and their ethnicity within ethnic identity and national identity, and Soviet support for the Kurds caused them to diverge from the central government and they considered the Kurdish movements of Soviet Army not as an occupation force but a liberating one.