بررسي و جمع بين روايات شناخت و عدم شناخت عقلي خدا

عقل قوي‌ترين ابزار شناختي انسان است. ما بسياري از پديده‌هاي جهان هستي را به وسيله عقل مي‌شناسيم. ولي از شناخت بسياري پديده‌ها نيز ناتوانيم. وقتي عقل امكان شناخت بسياري از مخلوقات را نداشته باشد با آن كه صفت محدوديت دارند، به طريق اولي از شناخت خالق نامحدود ناتوان است. روايات فراوان اين ناتواني عقل از شناخت خدا را تأييد مي‌كنند. البته رواياتي اندك، مخالف ابتدائي اين معنا است. هدف اين نوشتار، جمع بين روايات شناخت و عدم شناخت عقلي از خداي سبحان مي‌باشد. اين نكات در مقاله بررسي مي‌شود كه عقل مخلوقي والا مرتبه است، و مانند مخلوقات ديگر به معرفت خدا سرشته شده است، لذا مي‌توان خود عقل را مفطور به فطرت خدايي يعني توحيد دانست. پس رواياتي كه در آن از معرفت عقل نام برده شده است، نشان دهنده كشف خود عقل نيست، بلكه اعطا و بخششي از جانب خدا به عقل است. در اين مقاله، از توضيح و تبيين‌هاي دانشوران شيعي استناد شده است. عقل قوي‌ترين ابزار شناختي انسان است. ما بسياري از پديده‌هاي جهان هستي را به وسيله عقل مي‌شناسيم. ولي از شناخت بسياري پديده‌ها نيز ناتوانيم. وقتي عقل امكان شناخت بسياري از مخلوقات را نداشته باشد با آن كه صفت محدوديت دارند، به طريق اولي از شناخت خالق نامحدود ناتوان است. روايات فراوان اين ناتواني عقل از شناخت خدا را تأييد مي‌كنند. البته رواياتي اندك، مخالف ابتدائي اين معنا است. هدف اين نوشتار، جمع بين روايات شناخت و عدم شناخت عقلي از خداي سبحان مي‌باشد. اين نكات در مقاله بررسي مي‌شود كه عقل مخلوقي والا مرتبه است، و مانند مخلوقات ديگر به معرفت خدا سرشته شده است، لذا مي‌توان خود عقل را مفطور به فطرت خدايي يعني توحيد دانست. پس رواياتي كه در آن از معرفت عقل نام برده شده است، نشان دهنده كشف خود عقل نيست، بلكه اعطا و بخششي از جانب خدا به عقل است. در اين مقاله، از توضيح و تبيين‌هاي دانشوران شيعي استناد شده است. عقل قوي‌ترين ابزار شناختي انسان است. ما بسياري از پديده‌هاي جهان هستي را به وسيله عقل مي‌شناسيم. ولي از شناخت بسياري پديده‌ها نيز ناتوانيم. وقتي عقل امكان شناخت بسياري از مخلوقات را نداشته باشد با آن كه صفت محدوديت دارند، به طريق اولي از شناخت خالق نامحدود ناتوان است. روايات فراوان اين ناتواني عقل از شناخت خدا را تأييد مي‌كنند. البته رواياتي اندك، مخالف ابتدائي اين معنا است. هدف اين نوشتار، جمع بين روايات شناخت و عدم شناخت عقلي از خداي سبحان مي‌باشد. اين نكات در مقاله بررسي مي‌شود كه عقل مخلوقي والا مرتبه است، و مانند مخلوقات ديگر به معرفت خدا سرشته شده است، لذا مي‌توان خود عقل را مفطور به فطرت خدايي يعني توحيد دانست. پس رواياتي كه در آن از معرفت عقل نام برده شده است، نشان دهنده كشف خود عقل نيست، بلكه اعطا و بخششي از جانب خدا به عقل است. در اين مقاله، از توضيح و تبيين‌هاي دانشوران شيعي استناد شده است. عقل قوي‌ترين ابزار شناختي انسان است. ما بسياري از پديده‌هاي جهان هستي را به وسيله عقل مي‌شناسيم. ولي از شناخت بسياري پديده‌ها نيز ناتوانيم. وقتي عقل امكان شناخت بسياري از مخلوقات را نداشته باشد با آن كه صفت محدوديت دارند، به طريق اولي از شناخت خالق نامحدود ناتوان است. روايات فراوان اين ناتواني عقل از شناخت خدا را تأييد مي‌كنند. البته رواياتي اندك، مخالف ابتدائي اين معنا است. هدف اين نوشتار، جمع بين روايات شناخت و عدم شناخت عقلي از خداي سبحان مي‌باشد. اين نكات در مقاله بررسي مي‌شود كه عقل مخلوقي والا مرتبه است، و مانند مخلوقات ديگر به معرفت خدا سرشته شده است، لذا مي‌توان خود عقل را مفطور به فطرت خدايي يعني توحيد دانست. پس رواياتي كه در آن از معرفت عقل نام برده شده است، نشان دهنده كشف خود عقل نيست، بلكه اعطا و بخششي از جانب خدا به عقل است. در اين مقاله، از توضيح و تبيين‌هاي دانشوران شيعي استناد شده است. عقل قوي‌ترين ابزار شناختي انسان است. ما بسياري از پديده‌هاي جهان هستي را به وسيله عقل مي‌شناسيم. ولي از شناخت بسياري پديده‌ها نيز ناتوانيم. وقتي عقل امكان شناخت بسياري از مخلوقات را نداشته باشد با آن كه صفت محدوديت دارند، به طريق اولي از شناخت خالق نامحدود ناتوان است. روايات فراوان اين ناتواني عقل از شناخت خدا را تأييد مي‌كنند. البته رواياتي اندك، مخالف ابتدائي اين معنا است. هدف اين نوشتار، جمع بين روايات شناخت و عدم شناخت عقلي از خداي سبحان مي‌باشد. اين نكات در مقاله بررسي مي‌شود كه عقل مخلوقي والا مرتبه است، و مانند مخلوقات ديگر به معرفت خدا سرشته شده است، لذا مي‌توان خود عقل را مفطور به فطرت خدايي يعني توحيد دانست. پس رواياتي كه در آن از معرفت عقل نام برده شده است، نشان دهنده كشف خود عقل نيست، بلكه اعطا و بخششي از جانب خدا به عقل است. در اين مقاله، از توضيح و تبيين‌هاي دانشوران شيعي استناد شده است. عقل قوي‌ترين ابزار شناختي انسان است. ما بسياري از پديده‌هاي جهان هستي را به وسيله عقل مي‌شناسيم. ولي از شناخت بسياري پديده‌ها نيز ناتوانيم. وقتي عقل امكان شناخت بسياري از مخلوقات را نداشته باشد با آن كه صفت محدوديت دارند، به طريق اولي از شناخت خالق نامحدود ناتوان است. روايات فراوان اين ناتواني عقل از شناخت خدا را تأييد مي‌كنند. البته رواياتي اندك، مخالف ابتدائي اين معنا است. هدف اين نوشتار، جمع بين روايات شناخت و عدم شناخت عقلي از خداي سبحان مي‌باشد. اين نكات در مقاله بررسي مي‌شود كه عقل مخلوقي والا مرتبه است، و مانند مخلوقات ديگر به معرفت خدا سرشته شده است، لذا مي‌توان خود عقل را مفطور به فطرت خدايي يعني توحيد دانست. پس رواياتي كه در آن از معرفت عقل نام برده شده است، نشان دهنده كشف خود عقل نيست، بلكه اعطا و بخششي از جانب خدا به عقل است. در اين مقاله، از توضيح و تبيين‌هاي دانشوران شيعي استناد شده است. عقل قوي‌ترين ابزار شناختي انسان است. ما بسياري از پديده‌هاي جهان هستي را به وسيله عقل مي‌شناسيم. ولي از شناخت بسياري پديده‌ها نيز ناتوانيم. وقتي عقل امكان شناخت بسياري از مخلوقات را نداشته باشد با آن كه صفت محدوديت دارند، به طريق اولي از شناخت خالق نامحدود ناتوان است. روايات فراوان اين ناتواني عقل از شناخت خدا را تأييد مي‌كنند. البته رواياتي اندك، مخالف ابتدائي اين معنا است. هدف اين نوشتار، جمع بين روايات شناخت و عدم شناخت عقلي از خداي سبحان مي‌باشد. اين نكات در مقاله بررسي مي‌شود كه عقل مخلوقي والا مرتبه است، و مانند مخلوقات ديگر به معرفت خدا سرشته شده است، لذا مي‌توان خود عقل را مفطور به فطرت خدايي يعني توحيد دانست. پس رواياتي كه در آن از معرفت عقل نام برده شده است، نشان دهنده كشف خود عقل نيست، بلكه اعطا و بخششي از جانب خدا به عقل است. در اين مقاله، از توضيح و تبيين‌هاي دانشوران شيعي استناد شده است. عقل قوي‌ترين ابزار شناختي انسان است. ما بسياري از پديده‌هاي جهان هستي را به وسيله عقل مي‌شناسيم. ولي از شناخت بسياري پديده‌ها نيز ناتوانيم. وقتي عقل امكان شناخت بسياري از مخلوقات را نداشته باشد با آن كه صفت محدوديت دارند، به طريق اولي از شناخت خالق نامحدود ناتوان است. روايات فراوان اين ناتواني عقل از شناخت خدا را تأييد مي‌كنند. البته رواياتي اندك، مخالف ابتدائي اين معنا است. هدف اين نوشتار، جمع بين روايات شناخت و عدم شناخت عقلي از خداي سبحان مي‌باشد. اين نكات در مقاله بررسي مي‌شود كه عقل مخلوقي والا مرتبه است، و مانند مخلوقات ديگر به معرفت خدا سرشته شده است، لذا مي‌توان خود عقل را مفطور به فطرت خدايي يعني توحيد دانست. پس رواياتي كه در آن از معرفت عقل نام برده شده است، نشان دهنده كشف خود عقل نيست، بلكه اعطا و بخششي از جانب خدا به عقل است. در اين مقاله، از توضيح و تبيين‌هاي دانشوران شيعي استناد شده است. عقل قوي‌ترين ابزار شناختي انسان است. ما بسياري از پديده‌هاي جهان هستي را به وسيله عقل مي‌شناسيم. ولي از شناخت بسياري پديده‌ها نيز ناتوانيم. وقتي عقل امكان شناخت بسياري از مخلوقات را نداشته باشد با آن كه صفت محدوديت دارند، به طريق اولي از شناخت خالق نامحدود ناتوان است. روايات فراوان اين ناتواني عقل از شناخت خدا را تأييد مي‌كنند. البته رواياتي اندك، مخالف ابتدائي اين معنا است. هدف اين نوشتار، جمع بين روايات شناخت و عدم شناخت عقلي از خداي سبحان مي‌باشد. اين نكات در مقاله بررسي مي‌شود كه عقل مخلوقي والا مرتبه است، و مانند مخلوقات ديگر به معرفت خدا سرشته شده است، لذا مي‌توان خود عقل را مفطور به فطرت خدايي يعني توحيد دانست. پس رواياتي كه در آن از معرفت عقل نام برده شده است، نشان دهنده كشف خود عقل نيست، بلكه اعطا و بخششي از جانب خدا به عقل است. در اين مقاله، از توضيح و تبيين‌هاي دانشوران شيعي استناد شده است. عقل قوي‌ترين ابزار شناختي انسان است. ما بسياري از پديده‌هاي جهان هستي را به وسيله عقل مي‌شناسيم. ولي از شناخت بسياري پديده‌ها نيز ناتوانيم. وقتي عقل امكان شناخت بسياري از مخلوقات را نداشته باشد با آن كه صفت محدوديت دارند، به طريق اولي از شناخت خالق نامحدود ناتوان است. روايات فراوان اين ناتواني عقل از شناخت خدا را تأييد مي‌كنند. البته رواياتي اندك، مخالف ابتدائي اين معنا است. هدف اين نوشتار، جمع بين روايات شناخت و عدم شناخت عقلي از خداي سبحان مي‌باشد. اين نكات در مقاله بررسي مي‌شود كه عقل مخلوقي والا مرتبه است، و مانند مخلوقات ديگر به معرفت خدا سرشته شده است، لذا مي‌توان خود عقل را مفطور به فطرت خدايي يعني توحيد دانست. پس رواياتي كه در آن از معرفت عقل نام برده شده است، نشان دهنده كشف خود عقل نيست، بلكه اعطا و بخششي از جانب خدا به عقل است. در اين مقاله، از توضيح و تبيين‌هاي دانشوران شيعي استناد شده است. عقل قوي‌ترين ابزار شناختي انسان است. ما بسياري از پديده‌هاي جهان هستي را به وسيله عقل مي‌شناسيم. ولي از شناخت بسياري پديده‌ها نيز ناتوانيم. وقتي عقل امكان شناخت بسياري از مخلوقات را نداشته باشد با آن كه صفت محدوديت دارند، به طريق اولي از شناخت خالق نامحدود ناتوان است. روايات فراوان اين ناتواني عقل از شناخت خدا را تأييد مي‌كنند. البته رواياتي اندك، مخالف ابتدائي اين معنا است. هدف اين نوشتار، جمع بين روايات شناخت و عدم شناخت عقلي از خداي سبحان مي‌باشد. اين نكات در مقاله بررسي مي‌شود كه عقل مخلوقي والا مرتبه است، و مانند مخلوقات ديگر به معرفت خدا سرشته شده است، لذا مي‌توان خود عقل را مفطور به فطرت خدايي يعني توحيد دانست. پس رواياتي كه در آن از معرفت عقل نام برده شده است، نشان دهنده كشف خود عقل نيست، بلكه اعطا و بخششي از جانب خدا به عقل است. در اين مقاله، از توضيح و تبيين‌هاي دانشوران شيعي استناد شده است. عقل قوي‌ترين ابزار شناختي انسان است. ما بسياري از پديده‌هاي جهان هستي را به وسيله عقل مي‌شناسيم. ولي از شناخت بسياري پديده‌ها نيز ناتوانيم. وقتي عقل امكان شناخت بسياري از مخلوقات را نداشته باشد با آن كه صفت محدوديت دارند، به طريق اولي از شناخت خالق نامحدود ناتوان است. روايات فراوان اين ناتواني عقل از شناخت خدا را تأييد مي‌كنند. البته رواياتي اندك، مخالف ابتدائي اين معنا است. هدف اين نوشتار، جمع بين روايات شناخت و عدم شناخت عقلي از خداي سبحان مي‌باشد. اين نكات در مقاله بررسي مي‌شود كه عقل مخلوقي والا مرتبه است، و مانند مخلوقات ديگر به معرفت خدا سرشته شده است، لذا مي‌توان خود عقل را مفطور به فطرت خدايي يعني توحيد دانست. پس رواياتي كه در آن از معرفت عقل نام برده شده است، نشان دهنده كشف خود عقل نيست، بلكه اعطا و بخششي از جانب خدا به عقل است. در اين مقاله، از توضيح و تبيين‌هاي دانشوران شيعي استناد شده است.

no abstract