بررسي اثرات توسعه گردشگري بر تحولات اجتماعي-فرهنگي مقصدهاي روستايي (مطالعه موردي: روستاهاي مقصد گردشگري شهرستان چناران)

امروزه توجه به عرصه فرهنگي و اجتماعي گردشگري، ضرورتي انكارناپذير است، زيرا گردشگر و ميزبان با دو فرهنگ متفاوت با يكديگر در تعامل قرار مي‌گيرند كه اين اختلاف فرهنگ‌ها، تأثيراتي را بر پايداري هر دو جامعه موجب مي‌شود. هدف اين مطالعه بررسي اثرات توسعه گردشگري بر تحولات اجتماعي-فرهنگي روستاهاي مقصد گردشگري شهرستان چناران است. پژوهش حاضر به لحاظ هدف، كاربردي و به لحاظ روش‌شناسي، توصيفي-تحليلي است. جامعه آماري تحقيق شامل خانوارهاي روستايي است كه با استفاده از فرمول كوكران و سطح خطاي (0.06)، 252 نفر (با محوريت يك عضو از هر خانوار) از 11 روستاي گردشگرپذير شهرستان چناران به‌عنوان نمونه تعيين شده است. داده‌هاي به‌دست‌آمده با استفاده از آزمون‌هاي t تك نمونه‌اي، همبستگي پيرسون و رگرسيون خطي مورد تجزيه و تحليل قرارگرفته‌اند. نتايج تحقيق نشان مي دهد كه به‌طوركلي توسعه گردشگري بيشتر باعث تحولات مثبت اجتماعي-فرهنگي در روستاهاي مقصد گردشگري شده است تا تحولات منفي. لازم به ذكر است مهم‌ترين تحولات مثبت اجتماعي-فرهنگي توسعه گردشگري شامل شناخته‌تر شدن روستا با ميانگين 3.60 و افزايش مبادلات و پيوستگي فرهنگي با ميانگين 3.33 است و در زمينه تحولات منفي نيز، بيشترين تحولات در زمينه افزايش هزينه‌هاي زندگي با ميانگين 2.91 و تغيير زبان و گويش مردم محلي با ميانگين 2.80 رخ داده است. بيشترين تحولات مثبت در روستاي رادكان با ميانگين 3.63 و بيشترين تحولات منفي در روستاي اخلمدعليا با ميانگين 3.25 رخ داده است. همچنين نتايج رگرسيون نشان داد كه توسعه گردشگري بر تحولات مثبت و منفي اجتماعي-فرهنگي در منطقه مورد مطالعه داراي اثرگذاري بالايي است.