تأثير قصه‌‌خواني بر ارتقاي حس نوع‌‌دوستي پسران 7 تا 12ساله: مطالعۀ موردي پسران دانش‌آموز دبستاني شهر كرمانشاه

هدف: دوران كودكي از مهم‌‌ترين زمان‌‌ها در شكل‌‌گيري شخصيت افراد است كه مي‌‌توان با انواع روش‌‌هاي غيرمستقيم در تقويت نقاط مثبت آن كه جزء ذاتي وجود هر انساني است كوشيد. در اين ميان، قصه‌‌خواني مي‌‌تواند يكي از روش‌‌هاي جذابي باشد كه به‌دليل برانگيختن احساسات و همچنين كنجكاوي كودك بسيار تأثيرگذار باشد و در آموزش انواع مفاهيم از جمله رفتارهاي نوع‌‌دوستانه مفيد واقع شود. اين پژوهش با هدف تعيين تأثير قصه‌‌خواني بر افزايش احساس و رفتار نوع‌‌دوستانۀ پسران دبستاني شهر كرمانشاه صورت گرفته است. روش: در چهارچوب روش شبه‌‌تجربي و در قالب يك طرح پيش‌‌آزمون و پس‌‌آزمون با گروه آزمون و كنترل، 20 پسر 7 تا 12ساله با روش نمونه‌گيريِ دردسترس در شهر كرمانشاه انتخاب و در دو گروه 10نفره جاي گرفتند. گروه آزمايش در هشت جلسه از مرداد تا شهريور 1398 در كتابخانۀ عمومي امام علي (ع) واقع در شهر كرمانشاه تحت‌تأثير متغير قصه‌‌گويي قرار گرفت و هشت قصۀ مرتبط براي آن‌ها خوانده شد. گروه كنترل هيچ مداخله‌‌اي دريافت نكرد. پس از پايان مداخله از هر دو گروه آزمون به عمل آمد تا تأثير متغير مستقل بر متغير وابستۀ نوع‌‌دوستي مشخص شود. يافته‌‌ها: نتايج نشان داد قصه‌خواني باعث افزايش نوع‌دوستي كودكان گروه آزمايش شده است، اما در نوع‌دوستي پيش‌آزمون و پس‌آزمون گروه كنترل تفاوت معناداري مشاهده نشد. اصالت/ارزش: پژوهش حاضر براي نخستين بار به‌شيوه تجربي نشان داد قصه‌‌خواني باعث افزايش حس نوع‌‌دوستي پسران 7 تا 12ساله مي‌شود. اين يافته قابليت كاربرد قصه‌خواني را در آموزش كودكان و حل مشكلات آن‌ها نشان مي‌دهد و پيشنهاد مي‌كند از قصه‌خواني در فضاهاي آموزشي و باليني به‌عنوان يك روش تعليمي بهينه و در عين حال سرگرم‌كننده استفاده شود.