اثربخشي آموزش مبتني بر واقعيت درماني بر فرسودگي زناشويي زوجين داراي تعارض زناشويي

زمينه و هدف: فرسودگي در زوجين يك روند تدريجي و به ندرت ناگهاني است كه طي آن صميميت و عشق به تدريج رنگ باخته و به همراه آن خستگي عمومي عارض مي گردد. از طرفي اغلب مداخله ها و رويكردهاي زوج درماني درصدد كاهش تعارضات زناشويي و افزايش سلامت روان زوجين مي باشند؛ بنابراين، هدف از پژوهش حاضر اثربخشي آموزش مبتني بر واقعيت درماني بر فرسودگي زناشويي زوجين داراي تعارض زناشويي بود. مواد و روش ها: روش پژوهش نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون، پس آزمون با گروه كنترل همراه با مرحله پيگيري ۴۵ روزه بود. در اين پژوهش جامعه آماري كليه زوجين داراي تعارضات زناشويي مراجعه كننده به مراكز مشاوره شهر كرج در سال ۱۳۹۹-۱۳۹۸ بودند كه با استفاده از روش نمونه گيري تصادفي ساده تعداد ۱۴ زوج كه نمره بالاتر از ۱۱۱ در پرسشنامه تعارضات زناشويي كسب كردند در يك گروه آزمايش (۷ زوج) و يك گروه كنترل (۷ زوج) قرار گرفتند. گروه آزمايش تحت آموزش مبتني بر واقعيت درماني (۱۲ جلسه ۹۰ دقيقه اي) قرار گرفت؛ اما گروه كنترل هيچ گونه مداخله اي دريافت نكردند و در ليست انتظار باقي ماندند. از پرسشنامه تعارضات زناشويي (MCQ) براتي و ثنايي (۱۳۷۲) و فرسودگي زناشويي (MBQ) پاينز (۲۰۰۳) به منظور گردآوري اطلاعات استفاده شد. تجزيه وتحليل اطلاعات به دست آمده از اجراي پرسشنامه ها از طريق نرم افزار SPSS نسخه ۲۴ در دو بخش توصيفي (ميانگين و انحراف معيار) و استنباطي (تحليل واريانس با اندازه گيري مكرر و آزمون تعقيبي بن فروني) انجام پذيرفت. يافته ها: نتايج بيانگر اين بود كه آموزش مبتني بر واقعيت درماني، فرسودگي زناشويي را در زوجين به طور معناداري كاهش داده و نتايج در دوره پيگيري نيز از ثبات لازم برخوردار بوده است (P 0/05). نتيجه گيري: بر اساس نتايج پژوهش حاضر، مي توان گفت كه آموزش مبتني بر واقعيت درماني مي تواند به عنوان يك گزينه مداخله اي در كاهش مشكلات زناشويي مورداستفاده قرار گيرد.