نقش ميانجي تنظيم شناختي هيجان، سوگيري‌هاي شناختي و طرح‌واره‌هاي منفي در رابطه بين تجارب آسيب‌زاي كودكي و تجارب شبه سايكوتيك

زمينه و هدف: تجارب شبه سايكوتيك شكل هاي غير باليني و خفيف اختلال هاي روان پريشي در نظر گرفته مي شوند و با پيامدهاي منفي نظير درماندگي، اختلال هاي رواني و نارسايي هاي عملكردي همراه اند. همچنين مي توانند منجر به بروز روان پريشي باليني گردند. ازاين رو پژوهش حاضر با هدف بررسي نقش ميانجي تنظيم شناختي هيجان، سوگيري هاي شناختي و طرح واره هاي منفي در رابطه بين تجارب آسيب زاي دوره كودكي و تجارب شبه سايكوتيك انجام شد. مواد و روش ها: پژوهش حاضر توصيفي از نوع همبستگي بود. جامعه آماري آن را كليه دانشجويان دانشگاه آزاد اسلامي واحد بيرجند در سال تحصيلي ۹۹-۱۳۹۸ (۵۷۰۰= N) تشكيل داد. حجم نمونه ۴۰۰ نفر بود كه به روش نمونه گيري تصادفي خوشه اي انتخاب شدند. براي گردآوري داده ها از پرسشنامه آسيب دوران كودكي، پرسشنامه تنظيم شناختي هيجان، مقياس ارزيابي سوگيري هاي شناختي داووس، مقياس كوتاه طرح واره هاي اصلي و نسخه ۱۶ ماده اي پرسشنامه پيش مرضي استفاده شد. داده هاي پژوهش با استفاده از نرم افزارهاي آماري SPSS و LISREL و به كمك روش مدل يابي معادلات ساختاري تحليل شد. يافته ها: نتايج نشان داد تجارب آسيب زاي دوره كودكي بر تنظيم شناختي هيجان، سوگيري هاي شناختي و طرح واره هاي منفي اثر دارد (P 0/05). تنظيم شناختي هيجان، سوگيري هاي شناختي و طرح واره هاي منفي بر تجارب شبه سايكوتيك اثر دارند(P 0/05). به علاوه تنظيم شناختي هيجان، سوگيري هاي شناختي و طرح واره هاي منفي ميانجي رابطه بين تجارب آسيب زاي دوران كودكي و تجارب شبه سايكوتيك هستند. نتيجه گيري: نتايج پژوهش حاضر از اين فرض حمايت مي كند كه تنظيم شناختي هيجان، سوگيري هاي شناختي و طرح واره هاي منفي ميانجي رابطه بين تجارب آسيب زاي دوران كودكي و تجارب شبه سايكوتيك هستند.