تأثير تئاتر درماني بر تنظيم شناختي و كيفيت زندگي افراد مبتلابه اسكيزوفرني

زمينه و هدف: تئاتر درماني يكي از روش هاي درماني موثر در آموزش مهارت هاي ارتباطي مي باشد. به دليل نقص در مهارت هاي كلامي و غير كلامي، در نتيجه متأثر سازي كيفيت از زندگي افراد مبتلابه اسكيزوفرنيا اين مطالعه باهدف تأثير تئاتر درماني بر تنظيم شناختي و كيفيت زندگي اين افراد انجام شد. مواد و روش ها: اين مطالعه به صورت كار آزمايي باليني و پيش آزمون پس آزمون در دو گروه كنترل و آزمايش انجام شد. نمونه به صورت تصادفي ساده از بين بيماران مراجعه كننده به مركز كاردرماني اعصاب و روان آتيه سمنان انتخاب شدند و در دو گروه كنترل و آزمايش قرار گرفتند. تئاتر درماني در يك برنامه ي 8 جلسه اي طي دو هفته به مدت 60 دقيقه به صورت گروهي اجرا شد. پرسشنامه هاي تنظيم شناختي هيجان گرانفسكي و كيفيت زندگي سازمان بهداشت جهاني قبل و بعد از مداخله در هر دو گروه انجام شد و نتايج پس از بررسي نرماليتي طبق آزمون كولموگروف اسميرنوف با استفاده از آزمون تي زوجي بررسي شدند. يافته ها: در اين مطالعه 20 فرد مبتلابه اسكيزوفرني كه شامل 6 نفر خانم و 14 نفر مرد شركت كردند. هر يك از افراد به صورت تصادفي ساده در دو گروه درمان و كنترل به تعداد 10 نفر (گروه درمان شامل 5 خانم و 5 آقا، گروه كنترل 1 خانم و 9 آقا) قرار گرفتند. ميانگين سني شركت كنندگان در گروه درمان 8.36±41.80 و گروه كنترل 7.78±45.20 به دست آمد. بررسي داده ها نشان داد تفاوت در هيچ يك از اين خرده مقياس هاي پرسشنامه هاي كيفيت زندگي و تنظيم شناختي معنادار نبود. نتيجه گيري: با توجه به نتايج اين مطالعه مي توان عنوان كرد تئاتر درماني در اين گروه از بيماران تأثير چنداني بر كيفيت زندگي و تنظيم شناختي ندارد اما مي توان ازاين روش به صورت مكمل در جهت تغيير رفتار، كاهش علائم افسردگي با استفاده از روش هاي مختلف مانند خود ارائه، انحراف از نقش و پيش بيني آينده كه به آن ها براي صحبت و بازي با ديگران انگيزه مي دهد، منجر شود، استفاده كرد.