تعيين شش حالت بدني بيانگر حالات هيجاني پايه

زمينه و هدف: بر اساس نظريه شناخت بدنمند، حالات ذهني و هيجاني مي توانند ازطريق وضعيت بدني شناسايي شوند. تظاهرات بدني هيجان، منبعي از اطلاعات هيجان هاي بياني و دريافتي است و ما در زندگي روزمره از آن استفاده مي نماييم. اين نشانه هاي اجتماعي، نقش مهمي در تعاملات اجتماعي ايفا مي كنند و افراد با توانايي بيشتر در اين زمينه، در تعاملات فرا زباني بسيار موفق هستند. هدف اين مطالعه تعيين شش حالت بدني بيانگر شش حالت هيجاني پايه است. مواد و روش ها: اين پژوهش در دو مطالعه مستقل انجام شد. در مطالعه اول، يك مجموعه داده از حالات بدني آماده شد. بدين منظور، 50 بازيگر تئاتر، با پوشيدن ماسك صورت به منظور پوشاندن هيجان هاي چهره اي، شش حالت هيجان پايه (شادي، غم، خشم، ترس، تعجب و تنفر) را با تغيير در وضعيت بدني خود نشان دادند و پس از القاي حالت هاي هيجاني بر اساس سناريوهاي مشخص، از هر يك از آنها عكس گرفته شد. در مطالعه دوم، در يك طرح مقطعي، تصاوير توسط 321 شركت كننده بر اساس ارتباط و وابستگي حالت بدن با حالات هيجاني رتبه بندي شد. نتايج رتبه بندي براي انتخاب تصاوير نهايي مورد استفاده قرار گرفت. يافته ها: نتايج نشان داد كه وضعيت بدني مي تواند حالات هيجاني را انتقال دهد. زنان عملكرد بهتري نسبت به مردان در بازشناسي حالات هيجاني داشتند و بازشناسي حالات هيجاني از روي بدن ارتباطي با سن و حالت نداشت. همچنين نشان داد كه گروه آزمايش در مقايسه با گروه كنترل، بين فراواني پاسخ هاي درست و پاسخ هاي غلط در بين شش موقعيت بدن تفاوت معناداري وجود داشت. به اين مفهوم كه تعداد پاسخ هاي درست در گروه آزمايش نسبت به گروه كنترل به طور معناداري بيشتر بود. همچنين تعداد پاسخ هاي غلط در گروه آزمايش نسبت به گروه كنترل به طور معناداري كم تر بود. نتيجه گيري: حالات هيجاني از روي حالات بدني بدون در نظر گرفتن حالات هيجاني چهره، قابل شناسايي اند و بازيگران تئاتر مي بايست حالات بدني شان را براي انتقال حالات هيجاني به مخاطبان فراگرفته و از آن ها استفاده نمايند.