ريزمقياس‌گرداني نقشه رطوبت خاك با استفاده از تصاوير ماهواره‌اي راداري سنتينل و تحليل پراكندگي در غرب ايران

رطوبت سطحي خاك، متغيّر كليدي براي توصيف خشك‌سالي، تبادلات آب و انرژي بين زمين و هواكره است كه به دليل ثابت نبودن شرايط مكاني و زماني، پارامترهاي محيطي تأثيرگذار بر آن به‌شدّت تغييرپذير و توليد نقشه آن با استفاده از داده‌هاي زميني با مسائل زيادي همراه است. هدف از نوشتا پيش رو ريزمقياس گرداني و استخراج نقشه پراكندگي رطوبت خاك با قدرت تفكيك بالا و تحليل فضايي آن در غرب ايران است. با استفاده از باندهاي پس پراكنش پلاريزاسيون هاي VV و VH و همچنين باند زاويه برخورد (𝜃) مستخرج از تصاوير راداري سنتينل 1 و كاربري اراضي مستخرج از سنجنده ماديس، يك لايه آموزشي ايجاد شده و ميانگين بلندمدّت رطوبت هر پيكسل از سامانه جهاني ادغام داده‌هاي زمين در محدوده مورد مطالعه با استفاده از الگوريتم ماشين بردار پشتيبان ريزمقياس گرداني شده و نقشه پراكندگي رطوبت حجمي خاك باقدرت تفكيك بالا بين 0.18 تا 0.46 برآورد شد. به منظور صحّت سنجي نقشه خروجي از داده هاي ميداني برداشت‌شده 38 مزرعه نمونه مركز تحقيقات كشاورزي كردستان استفاده شد كه 0.5012 =  R2محاسبه شد. نتايج نشان داد بيضوي سه برابر انحراف استاندارد مكاني جهت شمال غربي به جنوب شرقي دارد كه نشان مي‌دهد بيش از 99% پراكندگي رطوبت به تبعيت از آرايش مكاني ارتفاعات در اين راستا گسترش دارد. آماره 0.3978 شاخص موران و پي وليو مقدار 0.0000 خودهمبستگي مكاني رطوبت خاك را نشان داد. نقشه لكّه‌هاي داغ نيز نشان داد رطوبت سطحي خاك به‌صورت هسته‌اي درراستاي شمال غرب و به جنوب شرق و بيشتر در ارتفاعات بالاي 2000 متر است. تحليل لكّه‌هاي داغ نيز نشان داد كه رطوبت به‌شدّت به سمت شرق و داخل كشور الگوي خوشه‌بندي پيدا كرده است. با استفاده نتايج تحليل مكاني به‌دست‌آمده، مي‌توان مناطق كم يا پررطوبت خاك را درراستاي شناسايي پتانسيل‌ها محيطي و بهبود فرايند تصميم‌گيري، تخصيص و توزيع مكاني ارائه خدمات شناسايي كرد.