الگوي كاربردي توسعه توانمندسازي زنان جامعه ايراني: يك پژوهش تركيبي

هدف از اين پژوهش تركيبي اكتشافي متوالي از نوع طبقه‏بندي، تدوين الگويي كاربردي در توسعه توانمندسازي زنان شايسته در جامعه ايران است. در اين زمينه، هدف كيفي پژوهش كشف چارچوب مؤلفه‏هاي كاربردي در توسعه توانمندسازي زنان شايسته و هدف كمي پژوهش اعتباريابي چارچوب تدوين‌شده، سنجش ميزان سودمندي و قابليت تحقق آن است. روش پژوهش در بخش كيفي مطالعه موردي و مشاركت‏كنندگان بالقوه اين پژوهش شامل متخصصان و اعضاي هيئت علمي و همچنين زنان نمونه استان فارس بودند كه با استفاده از روش نمونه‏گيري هدفمند و معيار اشباع نظري 15 نفر از متخصصان و 10 نفر از زنان نمونه و 5 نفر از زنان نمونه شهر، كه تصدي مديريتي داشتند، انتخاب شدند. روش جمع‏آوري داده‏هاي كيفي مصاحبه عميق و مطالعه اسناد مرتبط با موضوع پژوهش بود. براي تدوين الگويي كاربردي در توسعه توانمندسازي زنان شايسته در جامعه ايران از روش تحليل شبكه مضامين استفاده شد. بر‌اساس يافته‏هاي بخش كيفي پژوهش، الگوي توانمندسازي زنان شايسته در جامعه ايران در قالب پنج مضمون سازمان‏دهنده دانش شخصي، دانش محيطي، نگرش شخصي، نگرش محيطي، مهارت شخصي و مهارت محيطي و 57 مضمون پايه كاوش شد. بر‌اساس يافته‏هاي بخش اول پژوهش، مقياسي براي استفاده در بخش كمي طراحي شد. در بخش كمي، با استفاده از روش توصيفي‌ـ پيمايشي اعتبار چارچوب سنجيده شد. جامعه آماري شامل اعضاي هيئت علمي متخصص در رشته‏هاي روان‏شناسي، علوم تربيتي، جامعه‏شناسي و حقوق بودند كه با استفاده از رويكرد نمونه‏گيري هدفمند و روش آگاهي‏دهندگان كليدي 20 نفر انتخاب و مقياس ذكرشده بين آنان توزيع شد. با استفاده از نرم‌افزارهاي ليزرل 8/8و 21Spss و روش‏ تحليل عاملي تأييدي اعتباريابي چارچوب سنجيده شد. نتايج نشان داد كه الگوي تدوين‌شده اعتبار لازم را دارد و سودمند و قابل اجراست.