بررسي تأثير انواع سطوح آبگير باران در توليد رواناب و عملكرد باغات انگور

مقادير پايين بارش و توزيع نامناسب آن، توليد محصولات كشاورزي در اراضي ديم را با مشكل مواجه كرده است. از جمله راهكارهاي مهم در اين مورد تبديل بارش به رواناب مي باشد. در اين مطالعه آزمايشي مزرعه اي در روستاي خوشالان اروميه بر روي انگور در شرايط ديم با آبياري تكميلي و استحصال آب باران،‌ در قالب طرح اسپليت اسپليت پلات بر پايه بلوك هاي كامل تصادفي به مدت شش سال از 1379 تا 1385 صورت گرفت. چهار سال اول به منظور استقرار نهال ها در نظر گرفته شد و عملكرد در سال هاي 1384 و 1385 مورد بررسي قرار گرفت. سه فاكتور مورد بررسي شامل: فاكتور ميزان كاربرد كود در مقادير 30 و 70 درصد توصيه معمول براي كشت آبي، فاكتور مساحت آبخيز در مساحت هاي 12، 20 و 30 مترمربع و فاكتور وضعيت سطح رواناب شامل: تردد معمولي، زدن غلتك، پوشش نايلون و سنگ فرش مي باشند. در اين مطالعه سود براساس هزينه و درآمد سال 1398 محاسبه شده است. نتايج حاصل از اين مطالعه نشان داد كه با افزايش مصرف كود، عملكرد از 1755 به 1461 كيلوگرم بر هكتار و سود نيز از 81.2 به 46 ميليون ريال كاهش يافت. اين نتيجه نشان مي دهد كه در شرايط نيمه ديم نمي توان به مقدار زيادي كود مصرف نمود. با كاهش مساحت آبخيز، عملكرد و سود به ترتيب از 1018 به 2451 كيلوگرم بر هكتار و از 6.2 به 148 ميليون ريال افزايش يافتند. نايلون با 2208 كيلوگرم بر هكتار و 113.6 ميليون ريال افزايش عملكرد و سود برابر 54 و 86 درصد نسبت به شاهد داشتند. همچنين تيمار سنگ فرش نسبت به شاهد، كاهش عملكرد و سود به ترتيب برابر 1 و 49 درصدي داشت. با توجه به نتايج حاصل از اين مطالعه، مساحت 12 مترمربع، با پوشش نايلون در سطح كودي 70 درصد توصيه معمول براي كشت آبي، افزايش عملكرد انگور ديم را به دنبال دارد.