نقد مفهوم عقل در فلسفۀ هگل بر اساس مفاهيم ميل و منفيت

بازتفسير فلسفۀ هگل بر اساس ميل و منفيت كار جديدي است كه سعي مي كند فلسفۀ ايده آليستي را با رويكردي روانكاوانه و بر اساس سوژۀ فردي بازخواني كند. از لابه لاي انديشۀ هگل، ايدۀ جذاب ميل و ضرورتِ منفيت به عنوان اركان اصلي خودآگاهي شكل مي گيرد ولي به خاطر اصالتي كه وي براي مقولات كل و جمع قائل است آن را نسبت به فرد جزئي چندان وفادارانه روايت نمي كند و اين فضاي خالي را براي تفسيرهاي ديگر نزد مفسران باقي مي گذارد. همين مقوله است كه به نقطۀ عطفي براي رويكرد انتقادي مكتب فرانكفورت تبديل مي شود تا ارتباط ناموفق سوژۀ هگلي با جهان را دوباره برقرار كند و سعي كند به كاستي هاي آن بپردازد. در اين مقوله مشخص مي شود كه ارتباط فاعل با جهان اطرافش بر اساس ميل و عواطف شكل مي گيرد و ادامۀ مسير خودآگاهي تا رسيدن به يك سوژۀ موثر و انقلابي نيازمند نگاهي مبتني بر اين دو مفهوم است. چالش پيش رو موضوع اين مقاله را شكل و نشان مي دهد كه چطور حفرۀ موجود در انديشۀ هگل راه را براي حضور ضروري هنر باز مي كند تا جايي كه به جاي پايان هنر بار ديگر آغاز آن اعلان شود. با اين نگاه است كه ما نياز به بازخواني ناخودآگاه، تخيل و روياهاي خود داريم تا بتوانيم  مجدداً از روي سر به روي پاها بازگرداننده شويم.