بررسي پاسخ‌هاي فيزيولوژيكي و بيوشيميايي لاين‌هاي جهش يافته برنج حاصل از پرتوتابي با پرتو گاما و ارقام محلي در شرايط شور مزرعه

برنج (Oryza sativa L) يكي از گياهان زراعي است كه منبع اصلي غذايي بيشتر از يك سوم جمعيت جهان است. عوامل محدود كننده نظير تنش‌هاي محيطي، نياز به افزايش عملكرد محصولات كشاورزي در واحد سطح را ايجاب مي‌كند. شوري خاك يكي از مهم‌ترين عوامل كاهش دهنده عملكرد گياهان زراعي در سراسر جهان  است. موتاسيون القايي به عنوان يكي از ابزار هاي مؤثر در بهبود عملكرد، كيفيت و مقاومت به تنش هاي زنده و غير زنده در اصلاح محصولات استفاده مي ‌گردد. به منظور انتخاب لاين هاي جهش يافته برتر متحمل به شوري، 10 لاين موتانت انتخابي نسل پنجم حاصل از پرتوتابي سه رقم برنج بومي ايراني با پرتو گاما (طارم، عنبربو و حسني) در طول دو سال ( نسل هاي ششم و هفتم) در مزرعه با شوري خاك (86 دسي زيمنس بر متر) ارزيابي شدند. اين تحقيق بر اساس طرح بلوك كامل تصادفي با سه تكرار انجام شد. سه لاين جهش يافته برتر متحمل به شوري (313، 1832 و 122) در مقايسه با ارقام مادري خود (شاهد) انتخاب شدند. ويژگي هاي فيزيولوژيكي لاين هاي موتانت برتر (هدايت روزنه اي، فلورسانس كلروفيل و شاخص سبزينگي بالا)، بيوشيميايي (نسبت سديم به پتاسيم پايين، تجمع پرولين بالا، تخريب غشايي پايين) بودند. در نهايت لاين هاي جهش يافته برتر، به عنوان ارقام جديد برنج موتانت متحمل به شوري و منابع جديد ژرم پلاسم گياهي معرفي خواهند شد.