ارزيابي آسيب‌پذيري زيست‌محيطي كانون‌هاي گردشگري شهرستان لنگرود براساس مدل SWOT

رشد سريع صنعت گردشگري در نيم قرن اخير، فشار روزافزون بر محيط زيست را در پي داشته است. در گردشگري رسيدن به گردشگري پايدار براي هر نقطه‌اي كه زمينۀ توريسم‌پذيري را دارد يك اصل است. اين موضوع محقق نمي‌شود مگر با شناسايي عوامل زيستي محيطي گردشگري و بررسي مناطق آسيب‌پذير. در اجراي طرح‌هاي گردشگري در كشورهايي مانند ايران، ارزيابي‌هاي زيست‌محيطي ناديده گرفته مي‌شوند يا در اولويت آخر قرار مي‌گيرند. در شهرستان لنگرود نيز گردشگري تغييراتي را در كانون‌هاي گردشگري برجاي گذاشته است. هدف كلي اين نوشتار، بررسي و ارزيابي عوامل مؤثر بر آسيب‌پذيري زيست‌محيطي كانون‌هاي گردشگري شهرستان لنگرود است. روش تحقيق پيمايشي بود و از ابزار پرسشنامه براي جمع‌آوري داده‌ها استفاده شد. نمونۀ آماري شامل 383 نفر بود كه با استفاده از فرمول كوكران محاسبه شد. پرسشنامه‌ها بين گردشگران و جامعۀ محلي پخش و سپس جمع‌آوري شد. براي تحليل داده‌ها از ابزار spss و روش ضريب همبستگي اسپيرمن استفاده شد. نتايج حاكي از تأثير منفي پديده‌هاي مصنوع انسان‌ساخت (بيشتر از عوامل طبيعي) بر محيط زيست منطقه، تصميم‌گيري‌هاي ضعيف مديريتي در ارزيابي و اجراي طرح‌هاي گردشگري، برخورد نكردن با متخلفان، همكاري نكردن گردشگران و جامعۀ محلي و رشد بي‌رويۀ گردشگري (بيش از ظرفيت تحمل) در اين كانون‌هاست، اگرچه در كنار آن تأثيرات مثبتي هم داشته است. در انتها، با توجه به وزن‌هاي به‌دست‌آمده از تجزيه‌وتحليل آماري و ارزيابي كانون‌ها، راهبردهاي مناسب پيشنهاد شده است.