اثربخشي روان‌درماني وجودي به شيوه گروهي بر فشارمراقبتي مادران كودكان تالاسمي‌ماژور

هدف: مادران كودكان مبتلا به تالاسمي‌ماژور، به عنوان مراقبين اصلي، در تطابق با مشكلات و وظايف متعدد ناشي از بيماري كودك، دچار چالش‌هاي بسياري مي‌شوند و نياز به حمايت‌هاي روان‌درماني دارند، بنابراين پژوهش حاضر با هدف بررسي اثربخشي روان‌درماني وجودي به شيوه گروهي بر كاهش فشارمراقبتي مادران كودكان تالاسمي‌ماژور انجام گرفت.روش ها: در اين مطالعه شبه آزمايشي 16 مادر داراي كودك مبتلا به تالاسمي‌ماژور مراجعه‌كننده به بيمارستان شهيدمحمدي و مركز بيماري‌هاي خاص ابوريحان هرمزگان در تابستان 1398 شركت كردند. مادران به شيوه در دسترس انتخاب و در دو گروه 8 نفره مداخله و شاهد قرار گرفتند. گروه مداخله هشت جلسه روان‌درماني وجودي به شيوه گروهي را طي 8 هفته دريافت نمودند. داده‌ها با استفاده از مقياس سنجش فشارمراقبتي گردآوري و با استفاده از نرم‌افزار SPSS آناليز شدند.نتايج: ميانگين نمره كل فشارمراقبتي مادران قبل از مداخله در گروه مداخله و كنترل به ترتيب 12.25 ±67.37 و 17.23 ±64.8 (74/.=P-Value) و بعد از مداخله به ترتيب 4.7 ±40.8 و 24.94 ±65.75 (01/. P-Value) بود. همچنين نمره فشارمراقبتي مادران در 5 بعد زماني، تكاملي، جسماني، اجتماعي و احساسي در گروه مداخله به‌طور معناداري كمتر از گروه كنترل بود. ميانگين فشارمراقبتي در مادران كودكان مبتلا به تالاسمي‌ماژور، پس از اجراي مداخله در گروه آزمايش كمتر از ميانگين گروه كنترل بود كه اين تفاوت از لحاظ آماري معنادار است (001/. P-Value). نتيجه‌گيري: نتايج بيان‌كننده‌ آن است كه درمان وجودي به شيوه‌ گروهي مي‌تواند بر كاهش فشارمراقبتي در مادران كودكان تالاسمي‌ماژور مؤثر باشد.